اینسانلیغی سن نئجه، آسان می سانیرسان؟
بیلیندیگی کیمی آذربایجان میلت مسئله سی مطرح اولان بیر گوندن فارس شوونیسم خومره سینده قیدالانان تورک کؤکنلی بیر چوخو او جومله دن فرخ نگهدارلار، بابک امیر خسرویلر، محمد ارسیلر و بیر چوخلاری اؤزلرینی سولچو تانیتمالارینا و بعضاً کئمیشده سولچو اولدوقلارینا باخمایاراق میللی مسئله ده اؤزلرینی فارس شوونیسمیندن هئچ ده فرقلندیره بیلمیرلر. بونلار اوچون "تمامیت ارضی" اینسانلیق مووضوسوندان داها اوستون حئساب ائدیلیر. آشاغیداکی بعضی پاساژلارینی اوخویاجاغیمیز یازی او تیپلی اینسانلارا عایید یازیلارداندیر.
کمال ارس آدیندا اؤز فیکیرلرینی ایجتیماعیته سرگیله ین بو ذات اؤزونو تورک گؤسترمه گینه باخمایاراق اینسانلیق مووضوسوندا نیهیلیستی فیکیر داشیماغی اؤز یاشادیغی و یا دوغولدوغو چئوره سینه اویقون حئساب ائدرک ایران ممالک محروسه سینده کی میللتلرین میللی و مدنی حاقلارینی تپیک آلتینا آتماغی اؤزونه وظیفه بیلیر. بو آرادا آذربایجان تجدد ادبیاتینین ساتیریک شخصیتی میرزه علی اکبر صابره اؤزونو آشاغیداکی میصراع ایله تمسک ائدرک اؤز فیکیرلرینی ایفاده ائتمگه چالیشیر:
"فعله اؤزيوی سن ده بيرانسانمی سانير سان
پولسيز کيشی انسانليغی آسانمی سانيرسان"(1).
ایندی بو ذات عالینین فیکیرلرینی یازدیغی فارس دیلینده اورژینال بیچیمده سرگیله یه رک بو فیکیرلر اوزه رینده فیکیر یئریتمگه چالیشاجاییق، اوخویوروق:
"حاکمان ارتجاعی در ايران هيچگاه "ترک و فارس و کرد و ..." نشناخته اند و هنوز هم نميشناسند. در حاکميت کنونی از باندهای آيت الله عرب تباری چون خزعلی تا حجت الاسلام حسنی آذربايجانی، که درست هم فارسی نميداند، دست دارند که وجه تمايزشان از ديگران ايدئولوژی اسلام سياسی است"(1).
گؤروندوگو کیمی ایدولوژی گؤزلویو ایله اینسالیق مووضوسونا یاناشانلارین آراسیندا هئچ بیر فرق گؤرونمور. بونلارین طرف حئسابلاری ایران ممالک محروسه سی ایجتماعییتی دییل، حزب جومهوری ایسلامی ایران اولدوغو اوچون ایران ممالک محروسه سیندکی میللتلر مسئله سینه یاناشارکن حزب جومهوری ایسلامی عامیللرینین عمللری ایله بو میللی و ایجتماعی مووضوعا جاواب وئرمگه چالیشاراق کئچمیش 80 ایلدکی ایران سیاستچیلری کیمی نالی ترسه وورماغا چالیشیرلار. گئنه ده اوخویوروق:
"صورت مسئله بسيار ساده است: پيکار برسر بدست اوردن مردمسالارى و حقوق شهروندى آن؛ و اين پيکاريست کشورى و نه محلى، پيوسته است و نه گسسته. ازاينرو پايه پيکار تنها ميتواند ساختارهاى سرتاسرى باشد و لذا آنچه اکنون در دستور کار قرار دارد پشتيبانی از مبارزات بسيار اميدوارکننده گروهبنديهای سرتاسری شهروندی مانند روزنامه نگاران، دانشجويان، زنان، کارگران، آموزگاران، پرستاران، و نيز زندانيان سياسی است"(1).
یوخاریدا گؤروندویو کیمی مؤلیف ایران ممالک محروسه سینده کی میللی و مدنی قیرقینی گؤز آردی ائده رک "خلق حاکیمیتی و حاقلاریندان" آغیز دولوسو دانیشیر. بو دا خالق حاکیمیتی و حاقلارینین نه اولدوغو آچیسیندن (زاویه سیندن) دییل، آشاغیدا گؤره جگیمیز کیمی خالق حاکیمیتی و حاقلارینی بالتالاماق اوچون بو پوزلار ایله میدانا چیخیرلار، بو کمال ارس حضرتلری حسین باقرزاده نین بیر یازیسینی نقده چکمیش، اونون بعضی پاسازلارینی بیرلیکده اوخویوروق:
"در "ايران امروز" سه شنبه 29 ارديبهشت 1383 نوشته يى با سرنويس: "هرکدام از ما عضوی از يک قوم ايرانی هستيم" از دکتر حسين باقرزاده منتشر شد. اين نوشته که وی آنرا در سمينار "نقش اقوام ايرانی در سياست آينده ايران" (لندن 27 ارديبهشت 1382) در برابر شماری از "نمايندگان احزاب و سازمانهای قومی ايراني" خوانده است، مطالب و مواضعی را دربر ميگيرد که نه تنها از سوی او، بلکه درين اواخر از سوی برخی گروه های "پان" و "چپ" نيز مطرح ميگردد. از آنجا که بايد درست در شرايط کنونی به "مسله ملي" برخورد روشن کرد و از مصلحت جوئی سياسی پرهيز نمود، به نوشته آقای باقرزاده، گرچه کوتاه، ميپردازم"(1).
گؤروندویو کیمی بورا قدر ایران ممالک محروسه سینده میللی مسئله نین مطرح اولونماسی بو ایدولوژی نوکرلرینی قورخویا سالمیش گؤرونومدور. بوراداکی "پان" ایفاده سی ده پان ایرانستلرین باشلاریندا حزب جبهه ملی ایران، حزب پان ایرانیست، حزب ملت ایران، حزب ملی و مذهبیها و سلطنتچیلرین آذربایجان میللی حرکتینه آتدیغی چومورلاردان باشقا بیر عیبارت دییلدیر. بونلار ایران ممالک محروسه سینده میللی مسئله نین مطرح اولماسینی بیر حل اولونمالی مسئله دییل، ایران "تمامیت عرضی"سینه ترس حئساب ائدیرلر. دئمک بو مسئله ده سازمان فداییان اکثریت ایران، حزب توده ایران و حزب کمونیست کارگری ایران دا اولترا ساغ (حزب جبهه ملی ایران، حزب پان ایرانیستو حزب ملت ایران و ساییره) آخینلاریدان اؤزلرینی هئچ ده فرقلندیره بیلمیرلر. بونلارین داواسی فقط ایدولوژی داواسیدیر. گئنه ده اوخویوروق:
"وی مينويسد: "موضوع سمينار امروز "نقش اقوام ايرانی در سياست آينده ايران" عنوان شده است. ترجمه اين عبارت از ديد من "نقش مردم ايران در سياست آينده ايران" است. چرا كه ايران چيزی جز مجموعه ای از اقوام مختلف نيست. هر كدام از ما به قومی از اقوام اين سرزمين تعلق داريم و اصطلاح "اقوام ايرانی" در برگيرنده همه مردم ايران است". اين گفته که "ايران چيزی جز مجموعه ای از اقوام مختلف نيست" گرچه بظاهر درست مينمايد ولی براستی سرآغاز کژرويها و سوء استفاده هايی است که ميتواند پيامدهای بسيار ناگواری ببار آورد. نخست اينکه "ايران" يک کشور است و اين دستگاه بافته ايست از سويه های جغرافيايي، اجتماعي، تاريخی و مانند آنها که مردم يکی از مهره های اساسی آنست. و سپس، شايد سد و پنجاه سال پيش ميشد مردم ايران را همچون "مجموعه ای از اقوام ايراني" دانست. ولی امروز نگاهی کوتاه به ترکيب مردمی مناطق گوناگون ايران بروشنی نشان ميدهد که بويژه از آغاز پيدايش دولت مدرن در ايران و مهاجرتهای مردمی از مناطق سنتی خود به نقاط ديگر اين جدايی روزبروز کمرنگتر شده است"(1).
بو ایفاده لر ایران (اوخو فارس) سراسری تشکیلاتلارینی بیرلشدیرن و ایرانداکی میللی باسقینا برائت حؤکمو قازاندیران، اینسان و ایسنانلیغی "عراضی بوتوولوگونه" قربان کسدیرمه بویوروغوندان باشقا هئچ نه دییل. دئمک، ایندی سورقو و سوال بو: _ بیر شخصی داشیدیغی اینانجی و یا ائتدیگی جورمودن یانا اؤلومه محکوم ائدن بیر نیظام و اینتیظامی قینایانلار نئجه میللی و مدنی قیرقینلارا گؤز یوما بیلرلر؟ بونلار اینسان و اینسانلیقداق پای آلمامیشلار می؟ و یا سیز اؤلدوره بیلمیرسینیز بیز داها یاخشی اؤلدوره بیله ریک دیئه سوللاماق (سبقت آلماق) ایستییرلر می؟ گئنه ده اوخویوروق:
"باقرزاده ميافزايد: "چند قومی بودن جامعه ايران يك استثنا نيست و بلكه قاعده است.
در واقع كمتر كشوری در جهان می توان يافت كه مردمان آن به لحاظ قومی، زبانی، يا
فرهنگی يكپارچه باشند. در بين اين كشورها، آن ها كه توانسته اند ساختاری دموكراتيك
در جامعه خود برقرار كنند و ستم ملی را ريشه كن سازند از ثبات و همزيستی بيشتری
برخوردار شده اند. در مقابل، آن جا كه سعی شده است وحدت ملی از طريق هژمونی قوم يا
ملت غالب بر ساير اقوام تحميل شود گرايش های جدايی خواهانه تشديد شده است."
آقای باقرزاده نخست بايد روشن نمايد که از "ستم ملي" چه ميفهمد. ملت از گروهها و
آحاد گوناگونی ساخته شده است. در هر ملتی گروه های فرادست بر گروه های فرودست حکومت
ميکنند. در آن "هزار فاميل" که بر ايران حاکم بود و بر ديگر "فاميل ها" حکومت ميکرد
از همه "اقوام" ايران يافت ميشدند. بويژه از آذريها. اکنون نيز "فاميلهای" آذری
بازهم در راس حاکميت جمهوری اسلامی قرار دارند. اين سنتی است که از 900 سال حکومت
سلاطين ترک بر ايران بر جای مانده و در اشکال گوناگون و پيچيده ای هنوز هم باز
توليد ميشود. ولی با اين وجود نميتوان از ستم آذريها بر ساير "اقوام" سخن گفت. يا
از ستم حاشيه نشينان کوير بر ديگران سخن گفت، چون بخشی از حکام کنونی از آنجا
برخاسته اند"(1).
گؤروندوگو کیمی کمال ارس بورادا فارس شوونیسم بالتاسینا ساپ اولماغا و پان ایرانیستلرین توپوردوکلرینی گه وشتمه واسیطه سی ایله ایجتماعییته یئریتمه گه چالیشیر. دئمک، او هر بیر میللتین دیل و مدنیت بیرلیگی اساسیندا اولوشونو گؤز آردی ائتمه گه و ایران ممالک محروسه سینده فارس دیل و مدنیتینین حاکم اولدوغونو داناراق ایجتماعییتی عوام فریبلیگه یؤنتمه گه چالیشیر. گئنه ده اوخویوروق:
"دستاويز گروه های "پان" و آنهايی که در جستجوی هويتی نو در دامشان افتاده اند جايگاه ويژه زبان فارسی در تاريخ، اجتماع و فرهنگ ايران است. اين جايگاه تاريخی را که يکی از نمادهای گويای مليت ايرانی است، تنها با نادانی، تعصب کور، زور و بازی با آتش ميتوان بهم ريخت و در پيامدش همه "اقوام" را زير آوار يک جنگ داخلی چال کرد، کشور را تکه تکه کرده و بدست بيگانگان سوداگر سپرد. مشکل نامبردگان خواندن و نوشتن به زبانهای ديگر در ايران نيست. سالهاست که بزبانهای آذری، کردی و... کتاب و نشريه منتشر ميشود و برنامه هايی از راديو و تلويزيونهای مراکز استانها بزبانهای محلی پخش ميگردد. در کتابخانه های کوچک خانواده های کتابخوان آذری در کنار شاهنامه فردوسی و ديوان حافظ شيرازی و گلشن رازشبستري، ليلی مجنون نظامی گنجوی و ديوان خانم پروين اعتصامی و ...، ليلی مجنون (فضولی)، تولکی نامه، حيدربابا و هوپ هوپ نامه ميرزا علی اکبرصابر نيز جای داشت و هنوز هم دارد. و درست در اين کتاب يک بيت نيز درباره "ستم ملی" وجود ندارد. آنچه در هوپ هوپ نامه با زبانی طنز، تيز بزير انتقاد کشيده ميشود همين تعصبات، خرافات مذهبی و ديگر نارواييهای اجتماعيست"(1).
یوخاریدا گؤروندوگو کیمی اؤلو، اؤلو یویانی یوماغا باشلامیش. فارس شوونیستلرینین یئرینه اؤزونو بیر تورک کیمی تقدیم ائدن و فارس شوونیسم بالتاسینا ساپ اولان بیریسی فارس شوونیسمینه تطهیر غوسلو وئره رک ایران ممالک محروسه سینده کی دیل، مدنیتلره و بو دیل و مدنیتلری گونوموزه یئتیرن میللتلره مییت غوسلو وئرمه گه چالیشیر. بو دا دونیا ایجتماعیتینین گؤزلری قارشیسیندا حیاتا کئچیر!!!
میرزه علی معجز یاخشی دئمیش:
"تکذین جهلی اولماسا زایل اوغلو اولماز تمدونه مایل!!!"
اؤز دیل و مدنییتی ایله بؤیویوب بویا باشا چاتمایان میمونلاردان بوندان آرتیق داها نه گؤزلمک اولار کی؟ بو اؤزلرینه اون اله یه بیلمه ینلر کوردوستانی اؤزلرینه بیر سیغیناق یئری کیمی دوشوندوکلری اوچون کوردلره هویتچیلیک حاققی تانییر دیئه گؤرونورلر. بو مسئله بونلارین کورد سئور اولدوقلاریندان ایلری گلن دییل، بونلار کوردلری فارس شوونیسمی قارشیسیندا بیر آلتیرناتیو گوج گؤرمه دیکلری اوچوندور دیئه دوشونمه لییک. کمال ارس کورد هویتچیلیگی اوزره یازیر:
"در حال حاضر اين حکومت ارتجاعی جمهوری اسلاميست که "وحدت ملی" ايران را بخطر انداخته است. تقسيم ايرانيان به "خودی" و "غيرخودی" با معيارهای اسلامي- سياسی و سرکوب هر کوششی در سوی خوديابی دموکراتيک مردم، در را بروی ايدئولوژی های ارتجاعی باز کرده است. در حاليکه در دوران پهلوی هموطنان کُرد نيز در کنار آذری ها و ديگران در اداره امور دولتی و ارتشی شرکت داشتند، امروز بخاطر سُنی بودن، آنها را کنار گزارده اند. آيا شگفت آورست که در چنين شرايطی جوانان محروم و بيکار کُرد ما در جستجوی هويتی نو به "کردستان بزرگ" ميانديشند و يا برای امرار معاش به "معاملات" غير رسمی روی می آورند؟"(1).
یوخاریدا گؤروندویو کیمی کوردلره بو جنابلارین ترحملری اینسان سئور اولدوقلاری اوچون دییل، ایدولوژی باخیمیندان کئچیجی اولسا دا اؤزلری اوچون متحد گوجه صاحیب اولما و ایدولوژی مخالیفلری قارشیسیندان قاچارکن محروم کورد کندلیلرینه سیغینما اوچوندور دیئه دوشونمه لی ییک. بورادا مؤلیفین ایفاده ائتدیگی "بؤیوک کوردوستان" حیاتا کئچرسه، یالنیز ایران ممالک محروسه سی دییل، بو ممالک محروسه نین باتیسیندا یئرله شن قونشو مملکتلره ده اؤز تأثیرینی قویا بیلر دیئه دوشونمه لی ییک. گئنه ده اوخویوروق:
"باقرزاده بازهم به شاخه زبان ميپرد: من به عنوان يك ايرانی از اين كه جز فارسی به
زبان ايرانی ديگری آشنا نيستم احساس مخلوطی از غبن و شرمساری دارم. (من البته عربی
را ياد گرفته ام، ولی اين عربی كلاسيك است و به من اين توان را نداده است كه با هم
وطنان عرب زبانم با زبان خود آنان گفتگو كنم.) اگر كودك كرد و ترك و بلوچ و عرب و
تركمن مجبور است علاوه بر زبان مادری خود يك زبان ديگر ايرانی يعنی فارسی را ياد
بگيرد آيا منصفانه نيست كه از كودك فارس نيز خواسته شود تا يك زبان ديگر ايرانی را
ياد بگيرد؟
اينجا اگر آقای باقرزاده قصد عوامفريبی نداشته باشد، دستکم از روی مصلحت جويی،
تعارف شرقی- سياسی ميکند. وی که گويا افزون بر سه سال درس عربی در دوران
دبيرستانيش، "عربی کلاسيک" هم آموخته است خود در ابتدای نوشته اش "برهه" را "برحه"
مينوسد، که نميتواند اشتباه تايپی باشد: "اگر قوم يا اقوامی در برحه ای از تاريخ در
سياست و...". آيا ميتوان تصور کرد که پدران و مادران تهرانی فرزندانشان را بجای
کلاسهای درس انگليسی به کلاسهای درس ترکمنی روانه سازند و يا والدين تبريزی
فرزندانشان را به کلاس درس بلوچی؟ نگارنده بهيچرو نميخواهد به "ترکمنی" و "بلوچي"
کم بها دهد. همانگونه که در بالا گفته شد اين حق مسلم همه گويندگان زبانهای زنده در
ايران است که بدانها گفته و بنويسند و فرهنگشان را پاس دارند"(1).
بورادا حسین باقرزاده فارس اولدوغونو و عربجه نی ده یالنیز کلاسیک بیر حدده اؤیرندیگینی ایفاده ائتدیگینه باخماراق گؤروندویو کیمی کمال ارس جنابلاری حسین باقرزاده نی میللیت باخیمیندان عرب اولماقدا اتهام ائدیر و دولایی لی اولاراق "برهه" کلمه سینی نیه "برحه" یازمیش دیئه سورقو سوالا چکیر. گؤروندوگو کیمی کمال ارسلرین علم و ارکانلاری - ایران جغرافیاسیندان اوزاقلارداکی حتا اوروپا و آمریکاداکی اورینتالیست اینستیتوتلاریندا دا کلاسیک عربجه نی اؤیرنمه ایمکانینین وار اولدوغونا - قد وئره بیلمیر.
بو ذات عالینین فیکیرلینی اؤیرندیکدن سونرا دیئه بیلریک:
"دیلسیز اؤزونو سن نئجه، اینسان می سانیرسان؟"
میمون تک دون گئیه رک وارلیغیما سونجوق آتیرسان!!
قایناق:
1 کمال ارس: فهله اؤزیوی سن ده بیر انسان می سانیرسان؟
http://www.iran-chabar.de/1383/05/22/aras830522.htm
ایشیق سؤنمز 24.05.2004