بابک امیر خسروی نین "مبحث ملی و بررسی اجمالی آن در ایران" آدلی یازیسینا باخیش

اؤز دیل و مدنیتی نی اساس گؤتورموش انسانلار زامان آخاریندا دونیا گؤروشلرینی دگیشدیکلرینه باخمایاراق اؤز میللی منلیک و کیملیکلرینه اؤزگه یاناشمازکن ایستعمار گوجلرینه اویونجاق اولموش ذاتلار زامان آخاریندا ایستعمار قوللوقچولوغوندان یایینابیلمز و یئری گلمیشکن ایفاسا اوغرادیقلارینی دا آغالارینا آچیقلاماقدان چکینمزلر. قونو و موضوعموز فارس ایستعمارچیلیغی ماهیتلی اولدوغو اوچون فارس ایستعمارچیغینا قوللوقچو اولمانی اؤزو اوچون بیر انسانلیق بورجو دئیه قلم آلان بابک امیر خسروی نین گؤروشلرینی گؤتور قوی ائتمگه چالیشاق، اوخویوروق:

" ... موضوع بحث، مقدمتاً بررسی زيربنای فکری طیف چپ ميهن ما و برخی سازمان‌های معروف به «ملی - دموکرات» در مسئله ملی و ریشه‌يابی خطای معرفتی آن‌ها در رویکرد به مسئله است. پایه تئوریک آن‌ها در رويکرد به «مسئله ملی» عموماً برخاسته از تفسیر و توضیح لنینی ازاصل «حق ملل در تعيين سرنوشت خويش» است. لازم به یادآوری است که طرح گسترده مقوله‌هایی نظیر «ایران کشور کثیرالمله است» یا تمسک به «اصل لنینی» حق ملل در تعیین سرنوشت خویش و قید آن‌ها در برنامه‌های احزاب گوناگون در کشور ما، کم و بیش پس از ماجرای «فرقه دموکرات آذربایجان» وارد ادبیات و فرهنگ سیاسی ایران شده است. ماجرای فرقه به دستور استالین و درجهت تأمین منافع توسعه طلبانه این ابرقدرت، ساخته و پرداخته شده بود. در کمال تأسف باید گفت که چپ ایران این «کالاهای» وارداتی را چشم بسته به جان خرید و بی‌آنکه کاوشی انجام دهد و بررسی بکند که آیا با واقعیت تاریخی - فرهنگی و مردم شناسی ایران همخوانی دارد یا نه؛ کورکورانه مدافع و مبلّغ آن شد. درحقیقت، اگر نیک بنگریم، نه ایران موزاییکی چندملتی است و نه می‌توان برای پاسخ به مشکلات واقعی اقوام ساکن آن بر پايه انطباق مکانیکی اصل حق ملل در تعیین سرنوشت خویش حرکت کرد"[i].

اوسته گؤروندوگو کیمی ایران ممالیکی محروسه سینده میللیتلر مسئله سی نین اورتایا چیخماسینی سولچو مئاب فارس ایستعمار تشکیلاتلارینا نسبت وئرمگه چالیشان ذات، اؤزو کئچمیشده حزب توده ایران – فارس (1945- 1987) تشکیلاتینا قوللوقچو اولماسینا باخمایاراق قارداش پارتی و تشکیلاتلار آراسیندا باش وئرمیش اولایلاری میللی مسئله آچیسیندان یالنیز آذربایجان دئموکرات فرقه سی نین اوستونه آتماغا چالیشار[ii]. بو یاناشما بیر چوخلاری دوشوندوکلری کیمی بابک امیر خسروی نین آنتی سول بیر شخصه دؤنوشمه سی ایله ایضاح ائدیلمه لی دئییل، بو ذات عالی نین فارس نئهیلیستلیگینه توتولماسی و ایران ممالیکی محروسه سینده میللیتلر مسئله سی نین طرح اولماسی ایله فارس تمامیتچیلیگی، و ایستعمارچیلیق دوشونجه و مفکوره سی نین خطر ایله اوزلشمه سیندن ناراحات اولدوغونون یانقیسی (انعکاس) ساییلمالیدیر.

دئمک، 19 اونجو عصرین سونلاری و 20 اینجی عصرین باشلانقیجیندا ایران ممالیکی محروسه سینده میللیتلر مسئله سی نین طرح اولمادیغی نی و یالنیز لنین و استالینچی گؤروشلر اساسیندا اورتایا آتیلدیغی قناعتینده اولانلار، اوگونکو ایران ممالیکی محروسه کی دوشونجه و فیکیر باخیمیندان گئری قالمیشلیغی گؤرمزدن حرکت ائدرلر. دئمک، ایران ممالیکی محروسه سینده فارس دیلی، دیوان دیلی دئیه خالق کیتله سی ساوادسیز و تاریخده کی میللی بیلینجیندن یوخسول اولدوغو و آوروپادان باشلانمیش دؤلت و ملت مقوله لری ایله تانیش اولمادیغی اوچون میللتلر مسئله سی نین دوغرو و دوزگون اورتایا قویولمادیغی مسئله نین ایضاحی ساییلمالیدیر. گؤروندوگو کیمی مسئله نی دوغرو و دوزگون اورتایا قویماق ایستمگنلر یئری گلمیشکن، دولاییلی اولاراق، اؤزلری نی فارس ایستعماری و ایمپئریاسینا دا خائن دئیه قلمه آلماغا چالیشارلار. بو دوغرولتودا آشاغیدا اوخویوروق:

"کمونيست‌های ايرانی نيز با الهام از لنينيسم و باوربه اين رهمنودها بود که دچار چپ روی‌های هلاکتبار شدند. رهبری حزب توده ايران درسال‌های جنبش ملی کردن صنعت نفت و حکومت ملی دکتر مصدق، به جای تمرکز نيرو و امکانات خود بر پشتيبانی از تلاش‌های وی، تا مدتها و با از دست دادن فرصت‌های طلايی، شب و روز در تخطئه و تضعيف وی کوشيد و در شرايط محاصره اقتصادی و تحريم مالی از سوی استعمار انگلستان، دائماً در کار راه انداختن اعتصاب در کارخانه‌های دولتی و فلج کردن اقتصاد کشور و به خيال خود، درکار«مبارزه طبقاتی» وجدا کردن حساب خود از«مفهوم کلی منافع ملت» بود! چپ روی‌های هلاکت بار کمونيست‌های ايرانی درجنبش جنگل وايجاد «جمهوری شوروی گيلان» نمونه ديگر آن است"[iii].

دئمک، کئچمیشده بو مسئله ده، فارس ساغ آخینلاری سول آخینلاری  نی باشلاریندا ایران توده پارتی سینی گوناهلی قلمه آلیردیلارسا[iv]، بوگون فارس نئهیلیستلیگینه حئیران اولموشلار اؤزلری کئچمیشده ائتدیکلریندن برائت حیسسی کئچیرر و آغالاری خاطیرینه دئدیکلرینی توپورمک ایسترلر. بابک امیر خسرویدن گئنه ده اوخویوروق:

"... لنين فرهنگ ملتها را تا حد ايدئولوژی طبقات تقليل می‌دهد و به مبارزه طبقاتی مربوط می‌سازد. در حالی که فرهنگ هر ملت در برگيرنده عناصر پايدار و سخت جانی است که عصرها وگاه هزاره‌ها را پشت سرگذاشته وبا تارو پود ملتها؛ مستقل از تقسيم بندی جامعه به طبقات، عجين شده است. فرهنگ هر ملت، مجموعه درهم پيچيده‌ای از انديشه‌ها، سنت‌ها، آداب و رسوم و اخلاقيات و وظايف و احساسات همسبتگی و همبودگی و احساس عميق تعلق به آب و خاک و جامعه معين و تاريخ مشترکی است که درپيدايش و تکوين و شکوفائی آن، آحاد ملت در طول تاريخ مشارکت داشته‌اند. ويژگی فرهنگ هر ملت، اتفاقاً در اين است که از ورای سده‌ها و هزاره‌ها گذشته و صورت‌بندی‌های اجتماعی - اقتصادی مختلفی را با طبقات مربوطه شان، پشت سر گذاشته و همچنان پابرجا مانده و چون صخره‌ای استوار ايستاده است. لنين با برداشت طبقاتی خود از ملت و فرهنگ ملی و يکسان گرفتن آن با ايدئولوژی بورژوازی و مآلاً با حرکت از انگيزه‌های مبارزه طبقاتی با هدف سرنگونی بورژوازی به جنگ و مقابله با فرهنگ ملی می‌رود. می‌نويسد: «مسئله عبارت از اين است که بدانيم آيا برای مارکسيست‌ها جايز است که مستقيم يا غيرمستقيم، شعار فرهنگ ملی را بپذيرند يااينکه مطلقاً و درتمام زبان‌ها با طرح شعارانترناسيوناليسم کارگران و «انطباق» آن بر همه ويژگی‌های محلی و ملی به مقابله با آن برخيزند»"[v].

اوسته بابک امیر خسروی نین ولادیمیر ایلیچ لنینه توتدوغو ایرادلار ایران ممالیکی محروسه سینده میللی وارلیقلار اوچون کئچرلی دئییل. بو یاناشما میللیت مقوله سینی هر هانکی بیر دونیا گؤروشو و ایدئولوژی آچیسدان اؤنمسیزلشدیره رک اونو هر هانکی بیر دونیا گؤروشو و ایدئولوژیک گؤروشلره سیخیشدیرماغا چالیشانلارین عوامفریب اولدوقلاری نین گؤسترگه سی ساییلابیلر. دئمک، بوگون ایرانیت قونوم و موضع سیندن یولا چیخاراق فارس ایستعمارچیلیغینا پادوچولوق ائتمک هر هانکی بیر انسانیت مقوله سی ایله باغلاشاجاق دئییل، فارس کؤله لیگی و قوللوقچلوغونون گؤسترگه سی ساییلمالیدیر. بابک امیر خسرویدن گئنه ده اوخویوروق:

"
لنين از همان اولين نوشته‌هايش درمسئله ملی، خط فکری خود را نشان می‌دهد. دربرخورد با مانيفست اتحاد سوسيال دموکرات‌های ارمنی که برای آينده روسيه خواستار«جمهوری فدراتيو»بودند، پرخاش جويانه چنين می‌گويد: «وظيفه پرولتاريا نيست که فدراليسم وخودمختاری ملی را بستايد. اين گونه دعاوی که ناگزير به دعوی تأسيس دولت خودمختارطبقاتی منجرمی شود، به پرولتاريا ربطی ندارد. وظيفه پرولتاريا آن است که صفوف عظيم و فشرده کارگران همه مليت‌ها را هر چه فشرده تر متحد سازد تا بتوانند بر وسيع‌ترين زمينه ممکن، برای برقراری جمهوری دموکراتيک و سوسياليسم مبارزه کنند...  توضيح اشاره واراين نکته ضرورت دارد که مخالفت لنين با «خودمختاری ملی» به معنای مخالفت او با خودمختاری در چارچوب يک کشور نيست. وی قوياً ازخودمختاری استان‌هايی که ويژگی اقتصادی دارند يا به مناسبت نوع زندگی و ترکيب ملی متمايزند، حمايت می‌کند. به عنوان نمونه، در«يادداشت‌های انتقادی درمسئله ملی» می‌نويسد: «کاملاًروشن است که بدون وجود چنين خودمختاری برای همه مناطقی که تا حدی ويژگی‌هايی چه درزمينه اقتصادی و چه درنوع زندگی دارند يا دارای ترکيب ملی خاص اند، نمی‌توان نماينده دولت مدرن واقعاً دموکراتيکی بود. اصل مرکزيت چون ضرورتی برای پيشرفت سرمايه داری، به هيچ وجه با چنين خودمختاری (محلی يا منطقه‌ای) به خطرنمی افتد. بلکه در سايه آن است که به شکل دموکراتيک و نه بوروکراتيک به کارمی رود.» (منبع ۲۲ صفحه ۴۱)"[vi].

بابک امیر خسروی نین ولادیمیر ایلیچ لنینه نسبت وئردیگی گؤروشلر بوگون ده فارس ایستعمار سولچو مئاب تشکیلاتلاری، او جومله دن راه کاگر تشکیلاتی باشیندا محمد رضا شالگونی اولاراق بو  گؤروشون داشیجی سی ساییلار. دئمک، ایران ممالیکی محروسه سینده میللیتلر مسئله سی آچیسیندان فارس سولو، یوخسا ساغی دئیه بیر آیریم ائتمک فارس ایستعمارچیلیق باتلاغی نین نه اولدوغونون درک ائدیلمه دیگی نین گؤسترگه سی ساییلار.  بیلیندگی کیمی بیر سیرا فارس سول مئاب تشکیلاتلار، او جومله دن سازمان فداییان خلق (اکثریت) و راه کارگر تشکیلاتی، میللی مسئله سؤز قونوسو اولدوقدا بو مسئله نی ائتنیک جغرافیا اساسیندا دئییل، فارس ایستعمار حاکیمیتلری بؤلدوکلری استانلار اساسیندا اله آلاجاقلاری نین وعده سی نی وئرمک ایسترلر. بو دوغرولتودا سازمان فداییان خلق فارس اکثریت تشیلاتیندان اوخویوروق:

"۳-۳)ما مدافع تحقق پروژه فدراليسم در ايران هستيم و .... و هم منتقد آراء تفکيک گرايانه ناسيوناليستی از آن ( تحت پوشش فدراليسم، تفکيک مصنوعی و ماجراجويانه هم پيوندی های تاريخاً شکل گرفته در ايران) هستيم"[vii]. آذربایجان میللی مسئله سی اوزره محمد شالگونی-دن ده ائشیدیریک:

"... اولاً برای خود مدال ندهید، بخش بزرگی از روشنفکران میللتهای زیر ستم چپ هستند، آنها حتماً از مبارزه طبقاتی دفاع خواهند کرد. آنها انتیرناسیونالیست هستند. از همبستگی میللیتهای ایران دفاع میکنند. آنها نمیخواهند با کسانی بیامیزند. برای اینکه حق تعیین سرنوشت بدست شان برسد برود به آمریکا،  به آنها بگوید که ما ترکها و ایرانیها در مراسمان و عیدهامان باهم اختلاف داریم.... آنهایی که از میت ترکیه از بارگاه علی یف کمک میگیرند. آنها که از صدای آمریکا برنامه میگیرند. آنهایی که در دانشگاههای آمریکا برای ملتهای دیگر جای باز می کنند. دارم با آنها صحبت میکنم. ... بگذارید بگویم که من چون خودم تورک هستم، آذری هستم بهتر است بگویم. بین آذریها کسانی هستند که برای اینکه زحمت کشان آذری روی پای خود بایستند باید بر سر آنها بکوبند. قبل از هر چیز مظلومان هر میلیتی بوسیله ظالمان آن ملت سرکوب میشود. ....ما حق تعیین سرنوشت ملی را قبول داریم، به شیوه خودمان قبول داریم. به شیوه ای که زیر مجموعه ای از مباررزه طبقه کارگر بشود، ما انتئرناسیونالیست هستیم، ناسیونالیست نیستیم"[viii].

موضوعدان اوزاق دوشمه یک دئیه بیر داها بابک امیر خسروی نین گؤروشلرینه گؤز گزدیرک، اوخویوروق:


".. سوال اساسی ديگری به ذهن خطور می‌کند: چرا لنين ازیکسو برويژگی کشورهای تحت سلطه و مستعمره، تأکيد می‌ورزید وبرشناسائی حق ملل درتعيين سرنوشت خويش اصرارداشت؛ ولی ازسوی دیگر، وهمزمان؛ داوری درباره صلاح بودن يا نبودن جدايی اين يا آن ملت را منوط به «اهداف عمومی برای دموکراسی و قبل ازهمه، منافع مبارزه طبقاتی پرولتاريا برای سوسياليسم»  می‌کرد و تابعی ازآن می‌دانست ؟ وآنهمه برای مجاب کردن مخاطبان خود، درتلاش بود؟ آخرچگونه ممکن است در کشوری که مردم آن هنوزفاقد استقلال ملی و محروم از دولت و حاکميت ملی‌اند، پرولتاريای آن کشور بتواند پرچم سوسياليسم راعلم کند وبين توده‌های مردم به تبليغ بپردازد وآن را برترازخواست عمومی برای کسب استقلال ملی وتشکيل دولت بداند؟ مگراينکه منظور وی احياناً سوسياليسم درکشورمتروپول وبرای ملت سلطه‌گر بوده! که نقض غرض است.

اين حکم لنين که «هيچ مارکسيستی بدون آنکه از اصول اساسی مارکسيستی و سوسياليسم به طور کلی بگلسد، نمی‌تواند منکر شود که منافع سوسياليسم بر حق ملل در تعيين سرنوشت خويش تقدم دارد»؛ (۳۲) در بهترين حالت می‌تواند در مورد مارکسيست‌های کشورهای مستقل و پيشرفته‌ای صادق باشد که تشکيل دولت ملی را پشت سر گذاشته و بر اين پندارند که دستيابی به سوسياليسم در دستور کاراست، يا به سوسياليسم دست يافته‌اند ومی خواهند به هر قيمت از آن پاسداری کنند. حال آنکه، مارکسيستی که اين حرف را در شرايط کشوری مستعمراتی بزند در واقع ازروح مارکسيسم گسسته است و صرفاً در ورای واقعيت‌ها شعار می‌دهد. می‌دانیم که برخی ازاحزاب کمونیست کشور‌های مستعمره، نظیرهندوستان والجزایر، با پیروی از نظریه نادرست لنین، دچار خطاهای جبران ناپذیر شدند"[ix].

اوسته گؤروندوگو کیمی بابک امیر خسروی لنین و لنینچیلیگی سورقو و سوآل آلتینا چکدیگینه باخمایاراق میللیتلر مسئله سینه یاناشماق آچیسیندان ماهیت باخیمی ایله ولادیمیر ایلیچ لنین روس تمامیتچیلیگی و ایستعمارچیلیغی نین یانیندا یئر آلارکن، بابک امیر خسروی ده حاکیم فارس تمامیتچیلیگی و ایستعمارچیلیغی نین یانیندا یئر آلدیغینا و  لنین نین ایستعمار یؤنلو داورانیشلارینی توجیه ائتمگه چالیشدیغینا باخمایاراق باشاریلی گؤرونمز. بو دوغرولتودا اوخویوروق:

".. بی ترديد، خطای لنين معرفتی بوده است زيرا مشکل بتوان تصور کرد که وی مسئله را از موضع شوونيسم روس مطرح می‌کرده است. چراکه ازآن نفرت داشت و همکاران خود را از سقوط در شوونيسم روس بر حذرمی داشت. شک نيست که وی مسئله ملی را چون بخشی از کل سيستم نظری اش، از ديدگاه انقلابی مارکسيست روس مطرح می‌ساخته است. به نظر من، پاسخ به سؤالات بالا و اساساً علت العلل تناقض گويی‌های لنين را بايد درهمين ويژگی او جستجو کرد. برخلاف مارکس و انگلس که در بسياری از زمينه‌ها فراملی فکر می‌کردند، لنين در گفتار و کردار، اساساً انقلابی مارکسيست روس بود و فکر و ذکر و و سوسه دائمی اش، برپائی انقلاب بورژا- دموکراتيک در روسيه و تازاندن بلافاصله آن به انقلاب پرولتری بود. بنابراين، دائماً در جستجوی راه حلی برای از ميان برداشتن معضلات کشوری عقب مانده و دهقانی و اوضاع واحوال امپراتوری بزرگی بود. ازجمله اين مشکلات، تناقضی بود که در يک قطب آن ناسيوناليسم ملت‌های تحت ستم در امپراتوری روسيه قرار داشت که در تکاپوی رهايی از سلطه ظالمانه وليکاروس (؟) بودند و قصد و اراده شان جدايی و تشکيل دولت‌های ملی و مستقل بود و در قطب ديگر، عزم واراده آهنين لنين بود که با بی تابی می‌کوشيد به هر قيمتی، در يک ششم کره زمین، با تجريد ازآن همه معضلات، از جمله مشکلات ملی، درروسيه که«زندان خلق‌ها» بود، با متحد کردن پرولتاريای سراسر روسيه به آرمان انقلاب پرولتری جامه عمل بپوشاند"[x].

ایدئولوژی چاتیشماسی اولاراق هر هانکی بیرمملکت یوخسا ایمپئریادا حاکیمیته گلمک اوچون ساغ و سول چکیشمه سی هئچ دیل و مدنیت تمامیتچیلیگی علیهینه یؤنلمیش مقام ساییلمادیغینا باخمایاراق بابک امیر خسروی ده فارس ایستعمارچیلیق و تمامیتچیلیگینه توتولدوغو اوچون لنین ایله ایلگیلی روسیه ایستعمارچیلیق و تمامیتچیلیک مفکوره سینی قاوراماقدان (درک ائتمکدن) چتینلیک چکه رک ولادیمیر ایلیچ لنین نین روس تمامیتچیلیک مفکوره سینی کؤلگه آلتینا آلمیش مقامدا یئر آلار. بئلنچی یاناشمالار بوگون بوتون فارس ایستعمار یؤنلو سول شخص و تشکیلاتلاری اوچون ده کئچرلی ساییلار. بابک امیر خسرویدن گئنه ده اوخویوروق:

"... ازجمله عوامل بازدارنده برای تحقق سوسياليسم در روسيه، مانعة الجمع بودن همين دو گرايش و خاستگاه بود. لنين به نوعی به اين مشکل توجه داشت و می‌گفت: «اشکال تا درجه معينی از اينجا بوجود می‌آيد که درروسيه، پرولتاريای ملت ستمکش و ملت ستمگر در کنارهم مبارزه می‌کنند و بايد هم در کنار هم مبارزه کنند. وظيفه عبارت است از حفظ وحدت مبارزه طبقاتی پرولتاريا در راه سوسياليسم ودفع انواع نفوذ ناسيوناليسم بورژوازی و فوق ارتجاعی» درصفوف پرولتایا (۳۴). ولی دامنه مشکلات به‌مراتب از آنچه در اين نقل قول آمده، فراتر بوده است. زيرا حل مسئله ملی کار و وظيفه پرولتاريا به تنهائی نيست، بلکه کار هر ملت در تماميت آن است. بگذريم از اینکه درعمل و در واقعيت «پرولتاريای ملت ستمکش درتمامیت آن و پرولتاريای ملت ستمگر در کنار هم» مبارزه نمی‌کردند، بلکه حتی در چارچوب حزب واحد پرولتاريا در روسيه نيز ازهمان آغاز و تا مدت‌ها، اختلاف نظر جدی وجود داشت. لذا همان قدر که حزب پرولتاريا را (که حتی دراولين هفته‌های بعد ازانقلاب فوريه ۱۹۱۷ تعدادش از ده هزار نفر تجاوز نمی‌کرد) به جای پرولتاريای سراسرروسيه گرفتن نادرست بود، تعميم پرولتاريای روسيه به ملت‌های ساکن اين امپراتوری ۱۳۰ ميليونی که بيش از پنجاه درصد آن غيرروس بود، نادرست‌تر و غيرواقعی‌تر بوده است"[xi].

اوسته بابک امیر خسروی نین روسیه ایستعمارچیلیغینا توتدوغو ایرادلار فارس تمامیتچیلیگی و ایستعمارچیلیغی اوچون ده کئچرلی ساییلار. گؤروندوگو کیمی فارس تمامیتچیلیگی و ایستعمارچیلیغیندا اریییب یوخ اولماق اوزره اولان نئهیلیستلر روس ایستعمارچیلیق گؤروشلرینی یوموشاق بیچیمده سیرالاماقلا فارس تمامیتچیلیگی و ایستعمارچیلیغی نی کؤلگه آلتنیا آلمیش مقامدا یئر آلارلار. بابک امیر خسرویدن گئنه ده اوخویوروق:

" 
از سوی ديگر، ملل مختلف ساکن امپراتوری روسيه را، چون زیرسلطه دولتی خودکامه روسی قرار داشتند، فقط می‌شد در حد مبارزه با همين خودکامگی و استقرار جمهوری آزاد متحد کرد نه در راه سوسياليسم. به‌ ويژه آنکه چنین مبارزه‌ای خاص پرولتاريا نبود وهمه اقشار جامعه، ازجمله بورژوازی ليبرال روسيه و تقريباً تماميت بورژوازی کشورهای زير سلطه تزاریسم را در بر می‌گرفت و به طور طبيعی، انتظار ملل زیر یوغ اين بود که سقوط دولت خودکامه تزاری به آزادی شان بینجامد. چراکه وجود اين ملل در ترکيب روسيه تزاری نتيجه قهر و زور و جنگ‌های الحاق طلبانه بود"[xii].

روسیه ایستعمارچیلیغی و تمامیتچیلیگینه سون قویمادان روسیه ایمپئریاسی نین "آزاد جمهوریت"-ه دؤنه بیلمک یوروم و تفسیری بابک امیر خسروی نین بئیینده اؤزونه یووا سالماسی بو شخصی و  فیکیرداشلارینی فارس ایمپئریاسی و ایستعمارچیلیغی نین اساسینی تشکیل ائده جک مودئرن فارس ایمپئریاسی "آزاد ایران جمهوریتی" قورماق خیالی ایله اوغراشدیرمیش مقامدا یئر آلار. بابک امیر حسروی "حزب دمکراتیک مردم ایران" آدلی محفلین باشچی سی اولماسینا باخمایاراق "اتحاد جمهوری خواهان ایران" آدلی فارس محفلی نین ده قوروجولاریندان بیری ساییلار. بئله بیر دورومدا یاخشی دئمیشلر: آدینی قویدون نؤکر، دورما بئکار، آچ قاپینی، اؤرت قاپی نی[xiii]. بابک امیر خسروی قوروجولاریندان ساییلان "اتحاد  جمهوری خواهان ایران" آدلی تشکیلارین کورد پارتیلرینه آدرئسلندیردیکلری یازیدا بابک امیر خسروی نین شخصی گؤروشو بیر داها آغیرلیق باساراق اؤز عکسینی تاپمیش، اوخویوروق:

" به باور ما، .... در ایران آزادِ استوار بر دموکراسی است که می‌توان به خواست‌هایِ به حقّ نیروهای سیاسی، از جمله برطرف کردن تبعیض و ستم قومی ـ اتنیکی، و هرگونه تبعیض و ستم دیگر، به ویژه در زمینۀ تبعیض و ستم جنسی و مذهبی، به طور اساسی و پایدار پایان داد. ... قطعنامۀ مصوب همایش سوم اتحاد جمهوری خواهان ایران خواستار برقراریِ دولتی غیرمتمرکز است و تامین آن در ایران آزاد و دمکرات و یافتنِ مناسب ترین شکلِ ساختاریِ آن را؛ گامی مهّم در راستای دمکراسی در ایران و اداره امور محلی به دست مردم می داند. چنین ساختاری نه صرفا بر مبنای قومی، که عملا ناممکن و تنش آفرین خواهد بود؛ بلکه بر مبنای تقسیمات بازنگری و اصلاح شدۀ کشوری ممکن و عملی است"[xiv].

بابک امیر خسروی نین ایران ممالیکی محروسه سینده فارس اسارتینه توتولموش میللیتلره بو توخوماغا چالیشدیغی توزاغینا (تله سینه) باخمایاراق او روسیه اسارتینده اولان خالقلارا لنین طرفیندن توخونموش توزاغی تنقید آتیشینا توتارکن ایستر کئچمیشدن، ایسترسه ده اوخودوغو قایناقلاردان هئچ نه اؤیرنمک قابیلیتینده اولمادیغینی سرگیلمیش اولار، اوخویوروق:

" ... چنانچه در قسمت بعدی، در توضيح موضع لنين در مقوله «حق ملل در تعيين سرنوشت خويش» نشان خواهيم داد، وی براين خوش‌باوری بود که صرف شناسايی اين حق، کافی است تا ملت‌های تحت ستم و «کلنی»‌های روسيه با آغوش باز و اين بار به دور روسيه سوسياليستی گرد آيند! غافل از آنکه کينه‌ها و نفرت ملی انبان شده طی سده‌ها را نمی‌شود با يک اعلاميه، ولو از روی حسن نيت باشد، برطرف ساخت. تلاش لنين برای حل تناقضات عينی و واقعی فوق الذکر درمسئله ملی در روسيه در ذهن وی، به صورت فرمول‌ها و احکام متناقض و ناسخ و منسوخ به اشکال مختلف درگفتارها و آثار وی در مسئله ملی منعکس است. گاه به گاه، حتی در يک نوشته این تناقض‌گویی مشاهده می‌شود. يک جا حمايت ازمبارزه «بورژوازی ملت ستمکش با ملت ستمگر» را ضروری می‌داند و مؤکداً می‌گويد: «در هر ناسيوناليسم بورژوازی ملت ستمکش، مضمون دموکراتيک عمومی ضد ستمگر وجود دارد و درهمين مضمون است که ما بی قيد و شرط از آن پشتيبانی می‌کنيم.» اما کمی دورتر، در همان نوشته، برای «منافع طبقه کارگر و مبارزه ضد سرمايه داری» از آنان می‌خواهد: «به سياست ناسيوناليستی بورژوازی، ازهرمليتی که باشد، جواب دندان شکن بدهند» ! و استدلال می‌کند: زیرا برای کارگران علی السويه است که استثمار کننده شان بورژوازی اَبرروس باشد يا بورژوازی لهستان! کارگران درهر دو حالت استثمار می‌شوند. او به آنان توصيه می‌کند: «لازمه مبارزه موفقيت آميز ضد اين استثمار، وارستگی پرولتاريا از ناسيوناليسم است و می‌توان گفت، رعايت بی طرفی کامل پرولتاريا در مبارزه بورژوازی ملتهای مختلف برای برتری جوئی است.»"[xv].

اوسته گؤروندوگو کیمی بابک امیر خسروی و منسوب اولدوغو تشکیلات روسیه بولشویکلری نین ایستعمارچی و زامان آخاریندا روسلاشدیرما سیاستلرینه زامانیندا دئییل، بوگون روس ایستعمارچیلیق مقوله سی آیدینلیغا قاویشدیقدان سونرا اؤزلری هامان ایستعمارچیلیق سیاستلرینی یئنیله یه رک (تیکرارلاراق) مناسبت بیلدیرمک ایسترلر (فارسلار دئمیش: کس که نیاموخت از روزگار، نیاموزد از هیچ آموزگار. دئمک، ایستعمارچی نین هدفی ایستعمارچیلیغی قالدیرماق دئییل، اونو یاشاتماق اوچون اونا اویقون یول تاپماق ساییلار. اویقون یول بولونمادیقدا ایسه، کئچمیشلرین تجروبه لرینی بیر داها تجروبه ائتمک پیس اولماز دئیه دوشونولر). بئله لیکله ده روسیه کمونیستلری نین روسیه ایستعمارچیلیغینا تابع توتولموش میللیتلری زامان آخاریندا یوخ ائتمک اولار دئیه، اونلارا نسبی دیل و مدنیت آزادلیغینی وئردیکلرینی نی قلمدن دوشوررک فارس ایستعمارچیلیغی و تمامیتچیلیگی نین ایران ممالیکی محروسه سینده کی فارس اولمایان دیل و مدنیتلری گؤرمزدن گلدیکلرینی بابک امیر خسروی کؤلگه ده ساخلاماغا، آنجاق بیز "ایران آزاد و دمکرات" قورابیله ریک دئیه سؤز وئرمگه چالیشارلار[xvi]. بابک امیر خسروی نین ایران ممالیکی محروسه سینده کی ائتنیکلر اوزره فارس تمامیتچیلیک آنلاییشی آشاغیداکی بیچیمده قلمه آلینار، اوخویوروق:

" ايراني‌ها هرجاي کشور باشند، از يک “هويت قومي- تباري” برخوردار هستند که ريشه در منشاء تاريخي مردم‌شناختي (اتنولوژيک) آن‌ها دارد. هويت قومي به‌ويژه در زبان يا گويش و فرهنگ آن‌ها به‌ طور بارزتري تجلي دارد. از سوي ديگر، اقوام ايراني از وراي سده‌ها همزيستي و سرنوشت مشترک، با رشته‌هاي فراوان تاريخي، فرهنگي و عاطفي، به‌هم پيوند خورده‌اند و ملت ايران را به‌وجود آورده‌اند"[xvii].

اوسته پاراقرافداکی ایفاده اولموش گؤروشلر بابک امیر خسروی نین ولادیمیر ایلیچ لنینه توتدوغو ایرادلارینی "عملسیز عالیم (عالم بی عمل)" دئیه کئچرسیز ائدر. دئمک، ایران ممالیکی محروسه سینده کی اوچ مختلیف دیل قوروپونا باغلی اولان مختلیف میللیتلری بیر میللی کیملیک و منلیک ایله ایضاح ائتمگه چالیشماق بابک امیر خسروی نین نئجه بیر ایستعمار خسته لیگینه توتولدوغوندان حئکایت ائدر. بابک امیر خسروی فارس ایستعمارچیلیق و نئهیلیستلیک مقوله سینده اریمه سینه باخماباراق روسیه سؤیئتلیبک ایمپئریاسینا میللی کیملیک و منلیگی اوغروندا سینه گرمیش لهیستان میللتینی گؤزدن قاچیرمیش دئییل، بو دوغرولتودا اوخویوروق:

"... دراين حکم جهانشمول که در نمونه و مورد لهستان بيان شده است، آشکارا، آرزوها و انگيزه‌های ذهنی به جای واقعيت‌ها گذاشته شده است وگرنه تصور آن مشکل نمی‌بود که برای کارگران لهستان، درشرايط بیدادگری‌های ابرروس تزاری، بورژوازی «خودی» و «غيرخودی» نمی‌توانست علی السويه باشد. از سوی ديگر، مبارزه بورژوازی لهستان و دموکرات‌های آن کشور برای استقلال ملی و رهايی از قيد ابرروس، مبارزه برای برتری جوئی در قبال بورژوازی روس نبود بلکه دربهترين حالت، برای تأمين حقوق برابر و تحقق استقلال سياسی و تأمين حاکميت ملی لهستان بوده است. لذا توصيه «بی طرفی» به پرولتاريا، در نمونه لهستان، درمبارزه بورژوازی آن کشورعليه ستمگری‌های ابرروس، نادرست وغير‌واقعی بوده است. زيرا آنچه بورژوازی لهستان می‌خواسته است، حاوی همان «مضمون دموکراتيک عمومی ضد ستمگر» بوده که خود لنين در جای دیگر به آن اذعان داشته است. منتهی منطق لنين برای تحقق انقلاب پرولتری در امپراتوری روسيه درعمل وی را به تجريد از مسائل ملی درسطح امپراتوری و مالاً به مقابله با هرگونه احساس ملی گرايی سوق داد... تناقض گويی‌های فراوان او هم ازهمين جا ريشه می‌گيرد. بی دليل نيست که لنين می‌کوشيد به کارگران ملل تحت سلطه القا کند که حساب خود راازمنافع ملت خودی جدا کنند واتحاد با پرولتاری سايرملل، درحقیقت با پرولتاريای ملت ستمگرروس را که دغدغه اصلی ذهن لنین بود، برقرارسازند! لنین دررویکرد غیرواقع‌بینانه و وهمی خود تا آنجا پيش می‌رود که می‌گويد: «مارکسيسم با ناسيوناليسم آشتی ناپذير است، هرقدرهم که اين ناسيوناليسم، «عادلانه»ترين، «ناب» ترين، ظريف‌ترين و متمدن‌ترين نوع آن باشد. مارکسيسم به جای هر ناسيوناليسمی، انترناسيوناليسم را ادغام همه ملت‌ها در واحدی عالی راقرار می‌دهد»...."[xviii].

اوسته بابک امیر خسروی لهیستان بورژوازیسی و ایشچی سی اوزره ایشاره ائتدیگی مقاملار بوگونکو ایران ممالیکی محروسه سینده کی فارس اولمایان میللیتلرین بورژوازی و ایشچی کسیمی اوچون ده کئچرلی ساییلمالیدیر. بو مسئله نی بابک امیر خسرویلر ندن درک ائتمز مسئله سی ایسه بو ذات اقدسلرین میللی بیلینج و میللی شعور یوخسوللوغو و فارس نئهیلیستلیگینه اویدوقلاری ایله ایضاح ائدیلمه لیدیر.  بابک امیر خسروی داها آرتیق ایپی الدن قاچیردیغی اوچون فارس سول مئاب و ایستعمارچی تشکیلاتلاریندا سولچولوق آدینا خیدمت ائتمیشلره اؤز آجی تجروبه لرینی سیرالایاراق بلکه ده ایستمه دن اونلاری اؤز میللتلری نین قوجاغینا ایتلمیش اولار، اوخویوروق:

"... لنين درآخرين سالهای حياتش، درتزهای مربوط به مسئله ملی ومستعمراتی که به کنگره دوم انترناسيونال کمونيستی عرضه می‌کند، به احزاب کمونيست اين کشورها چنين توصيه می‌کند:
«جدا کردن صريح منافع طبقات ستمکش، يعنی زحمتکشان و استثمار شوندگان از مفهوم کلی منافع ملت که به طور اعم عبارت از منافع طبقه حاکم است» و مؤکداً می‌خواهد: «در رأس تمام سياست کمينترن درمورد مسئله ملی ومستعمراتی بايد نزديک شدن پرولترها وتوده‌های زحمتکش همه ملل و کشورها برای مبارزه انقلابی مشترک درراه سرنگون ساختن ملاکان و بورژوازی قرارداده شود» و ازاحزاب کمونيست می‌خواهد «به طوردائم توضيح دهند که فقط نظام شوروی قادراست تساوی حقوق ملل را عملاً تأمين کند»...
اين رهنمود‌ها در دورانی گفته شده است که تقريباً سرتاسرآسيا وافريقا و خاورميانه به صورت مستعمرات دردست دو يا سه دولت بزرگ دراسارت بوده‌اند. دراين اوضاع واحوال، به پرولتاريای هندوستان وويت‌نام و الجزاير(که نيروی بی نهايت کوچکی را نسبت به جمعيت‌هايشان تشکيل می‌داده اند) توصيه می‌شود با پرولتاريای انگلستان وفرانسه، متحداً برای سرنگونی ملاکان وبورژوازی مبارزه کنند! لنین، به جوامعی چنین توصیه‌هایی می‌کند که مراحل اوليه وحتی جنینی سرمايه داری را می‌گذرانده اند! کشورهائی که حتی صورت‌بندی‌های اجتماعی - اقتصادی ماقبل سرمايه داری درآنها تسلط داشته است!
نتيجه اين سياست‌ها و رهنمودهای کمينترن به آنجا کشيد که حزب کمونيست هندوستان تا مدتها به جنگ جواهر لعل نهرو رفت. حزب کمونيست الجزاير تا مدت‌ها چون شاخه‌ای از حزب کمونيست فرانسه عمل کرد و هرگز موفق نشد توده‌های زحتمکش شهر و روستا را به خود جلب کند ودرنتیجه، از جنبش رهايی بخش ملی عقب ماند و هيچگاه نتوانست اين تأخير تاريخی را جبران کند... لنين اذعان داشت که روسيه و خاور دررشته زنجيرحوادث وجنبش‌های ملی با مضمون بورژوا- دموکراتيک قراردارد و درتلاش برای تشکيل دولت‌های مستقل و ملی‌اند. به همين دليل و نیزبرای جلب حمایت زحمتکشان ملل زیریوغ روسیه، قيد اصل«حق تعيين سرنوشت خويش» را که معنای آن پذيرش حق جدايی ازروسيه و تحقق استقلال سياسی و ملی بود، در برنامه حزب سوسيال دموکرات روسیه لازم می‌ديد.
اما این واقعیت و وفاداری به آن، با وسوسه ذهنی لنین برای انقلاب سوسیالیستی درامپراتوری روسیه درتناقض قرارمی گرفت زیرا روسیه برای سوسیالیسم آماده نبود وحتی پپشرفته‌ ترين بخش‌های اين امپراتوری، چون فنلاند و لهستان وکشورهای بالتيک و حتی خود روسيه، فرسنگ‌ها از پیش شرط‌هایی که مارکس برای گذارجوامع سرمايه‌داری به سوسياليسم الزام آورمی ديد، فاصله داشتند، چه رسد به سرزمين‌های آسيايی و ماوراء قفقاز و عقب مانده‌تر روسيه تزاری!... لذا تحقق سوسياليسم درامپراتوری روسيه جزبا اراده گرايی وماجراجویی و پريدن ازمراحل تاريخی و مآلاً، توسل به قهر وبرقرای رژیم خودکامه، امکان پذيرنبوده است. ازسوی ديگر، ميان خواست ملل تحت سلطه برای رهايی ازيوغ روسيه وتشکيل دولت‌های جداگانه و مستقل، با وسوسه ذهنی لنين برای برپايی انقلاب سوسياليستی سرتاسری، تناقض جدی وجود داشت. لنين می‌خواست با «تئوری بافی» و تبليغ و القای ايدئولوژيک، چون: «اتحاد پرولتاريای کليه ملل، بالاتر و ذی قيمت‌ترازهمه» است، يا «منافع طبقه کارگر ومبارزه‌اش علیه ضد سرمايه داری» بر«حق ملل در تعيين سرنوشت خويش» اولويت دارد، مسئله را حل کند، آن هم در ميان مللی که رهائی ملی مشغله عمده فکری آن‌ها بود. ازآن بالاتر، لنین می‌خواست اين تناقض را به نفع انقلاب پرولتری و برقراری سوسياليسم روسی حل کند. .... نقطه حرکت لنين براين توهّم استوار بود که می‌تواند مسئله ملی درامپراتوری روسیه را نیز اراده‌گرايانه با شعار وحدت پرولتاريای اين ملت‌ها حل کند و به اتکای آن، سياست ادغام ملت‌ها در يکديگر را فيصله دهد. مواضع و نظريه‌های انتقادی و منفی وی نسبت به مقوله‌هايی چون ملت و ملی گرايی و فرهنگ ملی و کم بها دادن به بارفرهنگی- سياسی چنين مقوله‌هايی در حافظه تاريخی ملت‌ها و در رفتار و منش آنها، گذرا ديدن پديده ملت و باور ساده‌انديشانه به امکان ادغام ملت‌ها در یکدیگر و بالاخره، خلاصه کردن همه مسائل جامعه، به‌ويژه در ارتباط با فرهنگ ملتها در مبارزه طبقاتی پرولتاريا با بورژوازی، از همان خطای اصلی معرفتی ناشی می‌شود که قبلاً به آن اشاره کرديم."[xix].

بابک امیر خسروی نین فارس نئهیلیستلیگینه قاپیلماسینا باخمایاراق اوسته کی فاکتلار بیر چوخ اؤزلرینی سولچو، میللی کیملیک و منلیک مقوله سینه دوشمن کسیلمیش یوبازلار اوچون بلکه ده فایدالی اولاجاق دئیه دوشونه رک بو بؤلومو ده مقاله یه آرتیرمانی اؤزومه بیر ویجدانی بورج حئساب ائتدیم.


قایناق و اتک یازیلار