ایرانویچ یوخسا ائران وئژ (پامیر)

بیلیندیگی کیمی 13-اونجو یوز ایلده زرتشت مؤبدلری سینه دن سینه یه کؤچموش ناغیللاری زرتشت و اونون دینی دئیه کاغیذ اوزره گتیره رک ایلک اولاراق اونلاری موضوعسونا گؤره "گات" و سونرا بو "گات"لاری کتاب اولاراق اویستا باشلیغی آلتیندا کاغیذ اوزرینه گتیرمیشلر[1]. بو کتابین  موللیفی نین کیملر اولوب اولمادیغینا باخمایاراق فارس ایستعمارچی گوجلری بوگون او کتابدا مطرح اولموش ائران وئژ "Ērān Vēž"  مفّرس اولموش "ایرانویچ" دئییمیندن یولا چیخاراق ایران ممالیکی محروسه سی نی باشدا آذربایجان تورپاقلارینی "ایرانویچ" دئیه فارس  ایستعمارچیلیغی و راسیستلیگی نین تاریخی ملکی حئساب ائتدیرمگه چالیشاراق بوگونکو ایران ممالیکی محروسه سینده فارس اولمایان دیل و مدنیت صاحابلاری نین سوی قیریما (مدنی قتل عاما) تابع توتولمالارینی توجیه ائتمک ایسترلر[2]. بو یازیلاردان بیری ده "بنیاد نیشاپور" سیته سی طرفیندن قلمه آلینمیش، اوخویوروق:

"در کتاب وَنديداد که يکي از اين کتابهاي کهن جهان است درباره سرزمين نخستين آريائيان چنين آمده است که: «خداوند نخستين سرزميني را که آفريد ايرانويج بود و چون آن سرزمين از مردمان و ستوران و گله‏ها و توده‏هاي سرخ آتش پر شد سرزمين خوارزم آفريده شد و پس از آن سُغد (سرزمين کنوني سمرقند و بخارا و تاشکند) و پس از آن مرو و ديگر سرزمين‏ها...»."[3].

اوسته کی گئرچکلیگه اساسلانمایان ناغیلی بیر تاریخی فاکت کیمی قلمه آلماق نه اؤلچوده بیلیم و بیلیک ایچریسینه سیغار مسئله سی اوخوجولارا بوراخیلار. "بنیاد نیشاپور" آدی آلتیندا عوامفریبلیک ائتمگه چالیشان ذاتلار ایرانویچ قونوسوندا گونشه تاپینما "مهر پرستی" قونوسونو اوزلرینه الک ائتمگه چالیشاراق گئنه ده یازارلار:

"در يک کتاب باستاني ديگر به نام مِهريَشت گستره سرزمين‏هايي که مردمان آن پيرو کيش مهر بودند چنين شرح داده شده است: «از شمال، دهانه رود اَرَنگ (که همين سير درياي کنوني بوده باشد) از جنوب جزيره‏اي به نام فاره در ميان اقيانوس جنوبي بر روي خط راست (استوا) از شرق، مشرق هندوستان باستان، و از سوي غرب، جايي که خورشيد در شبانگاهان به دريا فرو مي‏رود». که همانا مغرب ايرلند باشد و در زمان ما چندين نيايشگاه ميترا در ايرلند پيدا شده است که راستيِ سخنانِ دفترهاي کهنِ ايراني را نشان مي‏دهد."[4].

اوسته ایددعا ائتدیکلری قایناغا اساساً دولاییلی زرتشتچیلیگه نیسبت وئردیکلری گونشه تاپینما (مهر پرستی) آیینی ده آنادولو (آناطولی) و روم ایمپراتورلوغوندا یایقین اولدوغونا، و بو آیین نین هیند و فارس کولتورو ایله هئچ بیر ایلگی و ایلیشگیسی اولمادیغینا باخمایاراق فارس مدنیت راسیستلری فارس ایستعمارچیلیغینی قدیم آیینلر و خرافاتلار ایله اساسلاندیرماغا چالیشاراق فارس ایستعمارچیلیغینی حاقلی گؤسترمگه چالیشارلار[5]. فارس مدنیت راسیستلری و ایستعمارچیلری تاریخی آدلاری دوغرو و دوزگون بلیرلمدن (معینلشدیرمدن) اونلاری آذربایجانین شهر و ولایتلرینه نسبت وئرمگه چالیشاراق آذربایجانی زرتشتلوک مقوله سینه دویونمگه چالیشارلار. بو مسئله مختلیف یوللار ایله اؤنه سورولمکده دیر، جواد مفرد کهلان آدلی فارس مدنیت راسیستی تحقیقات آدلاندیردیغی مقاله سینده یازار:

"... نگارنده بايد اقرار کند که دراين راه  حدود ٢۵ سال پيش توانست که مطابقت نام پادشاهان ماد يعنی دايائوکو، اوپيته، خشتريتي، فرائورت، کياخسار و آستياگ را با کيانيان اصلی  يعنی کيقباد، اپيوه، کيکاوس، فرود/ سياوش، کی خسرو و اژی دهاک اثبات نمايد يک مورد کشف اتفاقی محل نگهداری اوستا يعنی روستای شيچيکان (چيکان حاليه در شهرستان مراغه) که جای نگهداری اوستای عهد ساسانی بوده و نيز کشف بقايای آتشکدهً آذرگشنسب در حوالی آن (که پورداود جايش دقيقاٌ در همانجاها حدس زده) سرنخ  رشتهً سرخ تاريخ اساطيری ايران را بدست داده بود و در سالهای اخير نيز در يافتم که فهرست نام پادشاهان ماد در تاريخ پرسيکای کتسياس نيز تقريباٌ درست بوده واساس همان معلوماتی است که تورات از پادشاهان بزرگ ماد آورده است....  نگارنده بايد اعتراف کند وقتی به درستی آغاز به پی بردن به رموز تاريخ اساطيری شاهنامه نمود که جای شهر رغهً زرتشتي(کزنا، بردع) را بر اساس تحقيقات ايرانشاسان در همان شهر مراغه و مجاورت  جنوب شرقی آن پيدا کردم... فردوسی مکان دستگيری افراسياب توسط هوم عابد را در قصر زير زمينی وی (معبد مهری  قصبهً ورجوی مراغه) يا غار آهکی معروف کبوتر مراغه (هنگ کهول) ذکر می نمايد... ميدانيم برزه (بردع)، کزنا، گنجک و هروم نامهای ديگرهمان شهر رغهً زرتشتی بوده اند که سپيتمه (جمشيد، هوم) و پسرش زرتشت در آنجا حکومت نموده اند و زرتشت در مجاورت اين شهر در قصبهً واقع در پيچ رود درجا(رود خانهً مغانجيق) شاخه رود دائيتی (موردی چاي) که با روستای مغانجيق (جايگاه مغان) در ٢١ کيلومتری جنوب شرقی مراغه مطابقت می نمايد، از مادر زاده زاده شده است"[6].

ابولقاسم فردوسی طوسی نین یاشادیغی یئری و جغرافیا آچیسیندان ایران دئییمی نین هانکی تورپاقلاری ایچردیگینی بیلمه دیگینی نظره آلارساق[7]، اونون "راغ" و "باغ" ماهیتینده یازدیغی رجزلریندن یولا چیخاراق 1000 – 1500 کیلومتر فردوسی نین یاشاییش یئریندن اوزاق اولان جغرافی مکانلار اوزره دوشونجه و فیکیر یئریتمک عقل داییره سیندن اوزاق گؤرونن بیر مسئله اولدوغونا باخمایاراق بو داورانیشلار اسکیکلیک کومپلئکسینه قاپیلمیش فارس مدنیت راسیستلری نین قباحتی نی ده اورتایا قویموش اولار. جواد مفرد کهلانلارین تاپینتیلاری اوزره گلدیکده آذربایجانلیلار عرب ایشغالچیلیعینا قارشین امانسیز دیرندیگی اوچون عرب تاریخچیلری آذربایجانلیلاری کافر و اودا تاپینان (اطاعت ائدن) دئیه ایسلامیت قیلینجی نین آلتینا وئردیرمگه چالیشمیشلار. بئله لیکله او زامانلار اؤنمسیز و اهمیتسیز ساییلان زرتشلیک آذربایجانا نسبت وئریلمگه باشلامیش. زامان گئدیشی ایله تاریخدن اوگونه آیاق باسان "آتروپاتان" آدی عرب دیلینده "آذربایکان" و زامان گئدیشی ایله  "آذربایجان" اولموش دئیه دوشونجه و فیکیر یئریدرسک، مسئله نین هانکی آشامادا اولدوغونو باشا دوشموش اولاریق.

ایران تاریخینده زرتشت و  اودا تاپینمانی (آتش پرستی) آذربایجانا نسبت وئرمک مسئله سینه گلدیکده بئله بیر دوشونجه و فیکیر یئریتمک تاریخ بویو هئچ بیر زامان آذربایجان اوزره اولمامیش. یالنیز آوروپانین اوریئنتالیستلری (شرقسناسلاری) عربی قایناقلاریندا بئله دوشونجه و فیکیرلر ایله اوزله شه رک بو مسئله نی قوشقو و شک گؤزو ایله اله آلمیشلار. ایسته دیکلرینی تاپابیلمه دیکلریندن سونرا بو مسئله دن یاییناراق ایلک تهران شهری نین یاخینلیغینداکی "ری"، سونرا ایسه افغانستان و تورکمنستان کسیشدیگی یئرده اولان باکتئر (باختر) ولایتی اوزره یؤنلمه لی اولموشلار. ایندی ایسه بیر داها جواد مفرد کهلان آدلی موللیفین تاپینتیسیندان ائشیدیریک:

"دو سال بعد به سبب عضویت در دانشجویان پیشگام دانشگاه تبریز از دانشگاه اخراج شده و سه سال بعد به طور قاچاقی سر از ترکیه در آوردم. در اینجا در جواب دوست پیشگام نزدیکم در جواب این سؤال که چگونه این گونه قاطعانه ادعا می کنی که زادگاه زرتشت را در یافته ای در صورتیکه این همه ایرانشناش خارجی و داخلی نتوانسته اند آن را کشف کنند، گفتم من زادگاه زرتشت را پیدا کرده و روی آن نشسته ام و به ریش بلند پروفسوری هم می خندم که این گونه حریصانه در دور و نزدیک به دنبال زادگاه زرتشت می گردد . دوستم اعتراف کرد که این پاسخ تو مرا ضربه فنی کرد. سال بعد من و دوستم در سوئد بودیم و اکنون بیست سال از آن می گذرد و ادامه گزارشات تبدیل به 8 کتاب ریز و درشت شده که 6 تای آنها در سوئد و ایران منتشر شده است. با عرص احترام جواد مفرد کهلان"[8].

 بوش ایددعالار اساسیندا قارالانمیش کاغیذلاردان یولا چیخاراق خالق اجتماعیتی نین گؤزونو بویاماغا چالیشانلار اؤزلرینی تحقیقاتچی دا آدلاندیرمیش گؤرونرلر[9]. بو معده گوجو تؤره دیلمیش ایددعالاردان یولا چیخاراق ماراغا/ مراغه شهری اوزره اجتماعیتی بیلگیلندیرمه سیته لری نین بیریندن اوخویوروق:

"در زمان اشکانیان مرکز آذربایجان در شهری بنام فراسپا در جنوب شرقی دریاچه ارومیه بوده است. برخی از محققین شهر تاریخی فراسپه، فرسپایا فراسپا را همان مراغه می‌دانند. مارک آنتوان در سال 36 قبل از میلاد به هنگام ذکر حوادث زمان پارت‌ها منطقه مراغه را فرائته خوانده است. مراغه در زمان ساسانیان بعلت وجود آتشکده آذرگشب در شهر شیز و یکی از چهار آتشکده فرعی آن در نزدیکی مراغه از اهمیت خاصی برخوردار و مورد توجه شاهان ساسانی بوده است.
پرفسور بار تولد و بسیاری از محققان نام مراغه را در این دوره افزاره‌رود، افزاره روح و امداده‌ هارود خوانده و آن را مولود و منشا آئین زرتشتی دانسته‌اند منابع مختلفی مراغه را زادگاه زرتشت شمرده و نام آن را رغه، دوازدهمین شهری که زرتشت ساخته می‌دانند و بعضی آن را مه‌رگه شهری که در آذربایجان واقع و در آن زرتشت متولد شده می دانند."[10].

اوسته کی ایددعالار بیر یانا دورسون پان ایرانیست محفلینه باغلی اولان حسین نوین رنگرز آدلی بیریسی آذربایجانی یالنیز زرتشتون  دوغولوش یئری دئییل، آریالیلارین ایلکین مکانی"ایرانویچ" (ائله بیل فارس قبیله لری نین ایران فلاتینه گلمه میشدن اؤنجه اولدوقلاری یاشاییش یئرلری) دئیه قلمه آلماغا چالیشمیش، اوخویوروق:

"... ايـران ويچ (آذربايجان) بهترين سرزمين آفريده شده است. زرتشت چون دين آورد، نخست در ايـران ويچ (آذربايجان) فراز يشت، پرشيتوت و مديوما (مديا – ماد) از او پذيرفتند ايرانويچ يعني آذربايجان"[11].

حسین نوین رنگرز آدلی موللیف آذربایجانی فارس ایستعمارینا یئدیرمک اوچون آیاغینی بیر آددیم داها یوکسک سکی یه قویاراق یازیر:

"... علاوه بر ايـران ويچ كه براي آذربايجان اطلاق يافته، نام بامسماي آذرگشسب نيز به آذربايجان عنوان شده است كه بنا به خبر شاهنامه، دو آتشكده‌ي مقدس به نام آذرگشسب بود كه يكي در باكو و ديگري در شيزمراغه (تخت سليمان) واقع است. آتشكده آذرگشسب باكو، هم چنان پابرجاست ..."[12].

"راغ" و "باغ" بیچیمینده سیرالامیش عیبارتلردن آنلاشیلدیغینا گؤره او زامان ایرانین  هارا اولدوغونو بیلمه گن  فردوسیدن پان ایرانیست محفلی نین پای اومماسی اونو آغیرلاماق اوچون دئییل، اونون اراجیفیندن فارس ایستعماری اوچون فایدالانماق مقصدی گودر. ائله اوندان یانا دا کئچمیشده بلخده بیر پادشاه و اونا باغلی اولان بیر مکانین آدی ایله ایلگیلی اولان "آذرگشسب (یا آذر گشنه اسب!!)" لر بوگون فارس ایستعمارینا آذربایجانی یئم ائتمک اوچون اورتایا آتیلار. حسین نوین رنگرز خیالینداکی آذرگشسب (آذر گشنه اسب!!) آتینا مینه رک فردوسی نین مؤبدلردن ائشیتدیگی داستانلاری بیر تاریخی فاکت کیمی قلمه آلاراق یازیر:

"... بر پايه سخن فردوسي، كي‌خسرو پيش از نشستن بر تخت شاهي، همراه با پدربزرگ خود كي‌كاوس به سوي خاك آذرگشسب (آذربايجان) روان مي‌شود تا در محراب، آغاز سلطنت خود را متبرك و از خداوند در اداره امور كشور ياري طلب نمايد:

چنين گفت خسرو به كاوس شـاه                كه جز كردگار از كه جوييم راه

بدو گفت: ما هم‌چنين با دو اسب                 بتازيم تا خاك آذرگشسب"[13]

اوسته گؤروندوگو کیمی فردوسی "اسب" کلمه سینه قوشوق (قافیه) گتیرمک اوچون "آذرگشسب" کلمه سینی گَوشمگه چالیشمیش. بو سؤز گَوشمه سی بوگون فارس ایستعمار قوه لرینه بیر یئم اولموش گؤرونر. بونلارین ترسینه اوسته سیرالانمیش آدلار و اونلار اوزره دئییلمیشلر بوگون ناغیل ماهیتیندن آرتیق اؤنم و اهمیت داشیماز. فارس ایستعمار محفلی و فارس مدنیت راسیستلری و فاشیستلری طالیشلاری آذربایجان میللی حرکتی علیهینه سفر بر ائتمگه دوشوندوکلری اوچون آذربایجانین مغان بؤلگه سینی ده طالیشلارا باغیشلاراق زرتشت آدلی اوستوره نین دوغولوش یئری نی یازی نین باشلیغینا گؤره طالیش و طالیش بؤلگه سی دئیه فارس مدنیت راسیستلری نین اهورایی تورپاقلاری کیمی سرگیلمگه چالیشمیشلار[14]. پان ایرانیست محفلی پان ایرانیست و راسیست کیمی تانینان ابراهیم پور داوود کیمی فارس ایستعمارچیلیغینی اساس گؤتورموش شخصلردن و بعضی حئکایه لردن یولا چیخاراق زرتشتون دوغولوش یئری نین آذربایجان اولدوغونو ایددعا ائتمگه چالیشار[15] و علی عبدلی آدلی شخصین  تاریخ تالش دئیه یئریتدیگی دوشونجه و فیکیرلری اؤلرینه اویونجاق ائده رک یازار:

"... (عبدلي‌ 1378 / ص‌ 192، تاریخ کادوسها!!؟؟):  شايد در رد اين‌ شباهت‌ شگفت‌ زباني‌ گفته‌ شود كه‌ متن‌ كنوني‌ اوستا به‌وسيله‌ مغان‌ غربي‌ در آذربايجان‌ نوشته‌ شده‌ و لذا با زبان‌ اصلي‌ اوستا يكي‌نيست‌. اگرچه‌ بعيد است‌ كه‌ چنين‌ ادعايي‌ بشود ولي‌ به‌ هر حال‌ همين‌شاهد زباني‌ وقتي‌ در كنار شواهد زنده‌ ذيل‌ كه‌ ردو يا تعبير چندگانه‌ آن‌غيرممكن‌ است‌ قرارگيرد، همان‌ اندازه‌ كه‌ نظريه‌ ي‌ مادي‌ و مغاني‌ بودن‌اشوزرتشت‌ و زبان‌ او را به‌ واقعيت‌ نزديكتر مي‌كند. نظر آن‌ عده‌ ازمحققان‌ را كه‌ سعي‌ دارند به‌ نحوي‌ اورا به‌ نواحي‌ شرق‌ دور ايران‌ قديم‌مرتبط‌ نمايند، در ابهام‌ فرو مي‌برد."[16].

اوسته گؤروندوگو کیمی پان ایرانیست محفلی بعضیلرینی آیی کیمی اویناتماغا چالیشار. دئمک، 13- اونجو یوز ایل (م) هندوستاندا غلط ایله دولو داستانلار اساسیندا یازیلمیش "اویستا" کتابی نین دیلچیلیک باخیمیندان اونون اؤنم و اهمیتینه یاناشیلمازسا، بو کتابین اؤزو نه و اونون کوپیسی نه اولابیلر مسئله سی اوزره دوشوندوکده انسان بو مئیمونجوقلارا داها دا یازیقلیغی گلر. اوسته کی فارس ایستعمارینا اویونجاق اولموشلارین دوشونجه لرینه قارشین افغان یازاری رازق رویین "زرتشت، سخنی از داشته ها و نداشته های ما" آدلی مقوله سینده زرتشت مسئله سینه داها دا اولوملو یاناشماغا چالیشار. رازق رویین زرتشتون کیم اولدوغو و هارادا دوغولدوغو وارساییمی نی بوگونکو ایران ممالیکی محروسه سینده زرتشت اوزره یازیلمیش دوشونجه و فیکیرلری نقده چکه رک اساسلاندیرماغا چالیشار، اوخویوروق:

"... مولف کتاب  « اوستا»  آقای محمد تقی راشد محصل پژوهندۀ ایرانی با واقعبینیی نوشته است: « آنچه در بارۀ زبان اوستایی مشخص است  آن که ، این زبان  با فارسی باستان یعنی زبان منطقه فارس تفاوت دارد . وبنابراین مربوط به این سرزمین نیست . اما خاستگاه ان را به جاهای دیگر نیز باید از خلال اشاره های مبهم خود کتاب اوستا دریافت .از میان اوستا شناسان تنها تدسکو  زبان اوستا را  مربوط به شمال غربی ایران می داند وگرنه دیگران اتفاق نظر دارند که خاستگاه این زبان شرق ایران است . ویژه گیهای زبان کتاب اوستا و اشاره های متن آن نظر اخیر را تایید میکند: محمد تقی راشد محصل .. « اوستا » ص 17». همین نویسنده بازدر صفحه 91 کتابش با صراحت بیشتر می نویسد : « آگاهی های جغرافیایی در مهر یشت ، فروردین یشت و زامیاد یشت نیز دیده می شود  که برخی از آنها  می توانند  با مناطق شرقی ایران  مانند سیستان و دامنه های هندوکش و پامیر قابل تطبیق باشند، همان اثر».  به گفته های آقای محصل باید اینقدر  افزود که به جای آوردن  قید (برخی از آنها ) میبایست  قید( بیشترینه از آنها ) را می نوشت تا با واقعیت همسان می بود . زیرا چنانکه از فرگرد نخست کتاب وندیداد بر می آید  از 16 منطقه یی که دراوستا نام برده شده و تثبیت گشته است اکثر آنهادر سرزمین افغانستان امروز واقع شده اند .  مانند : بخدی (بلخ )، هرایوه ( هرات )، قندهار ، غزنه ، وایکرته (کابل )، هیتومنه (هیرمند ) ، زرنگ ( سیستان )، ره گه ( راغ) ، چخر( منطقه یی میان کابل و غزنه  ،    اپرینه ویجو( سرزمینی در پامیر یا خوارزم – نزدیک دریای آمو )، انیسا (نسا ، ترکمنستان کنونی) مورو( مجرای دریای مرغاب )، سغده ( در شمال دریای آمو) ، هری ویتی ( ارعنداب ) ."[17].

فارس مدنیت راسیستلری نین "راغ" کلمه سینی مراغایا نسبت وئرمکلرینه گلدیکده "ره گه" بوگونکو آدی ایله "راغ" اولاراق افغانیستاندا بیر یئر آدیدیر[18]. رازق رویین زرتشت آدلی اوستوره نین دوغولوشو اوزره یهود تاریخچی سی گیریشمن نین گؤروشونه قوشقو و شک ایله یاناشار و یازار:

"زمان ظهور زردشت را پیوست به زمانی باید دانست که اقوام مادی و پارسی از آریانه واویجه از باختریا جدا گشته بوده اند .چون نام طوایف ماد وپارس در کتیبه های آشوری در نیمه قرن نهم  ق م آمده است ، پس ورود آنها حد اکثر در اوایل هزاره نخست ق م باید باشد . بدین گونه ظهور زردشت  باید در حدود 1000 ق م باشد . و دور ترین زمان این مدنیت را در حدود 1500 تا1400 ق.م باید به شمار آورد . و اما همچنان که زمان ظهور زردشت در میان  دانشمندان مورد اختلاف است در بارۀ زادگاه  او نیز نظریات چندگانه وجود دارد .  برخیها زردشت را از مردم پارس [ری] یا از مردم آذر بایجان یعنی غرب ایران دانسته اند .و کوشیده اند به این صورت آیین زردشت را تحت تاثیر دین یهود ویا به عبارت دیگر متاثر از فرهنگ بابلیان و آشوریان وانمود کنند .و لی چون در آیین زردشت اثری از این فرهنگها به مشاهده نمی رسد ، نمیتوان آنرا قابل پذیرش دانست"[19].

رازق رویین و ناصر پور پیرارین یهود تاریخچیلری نین مسئله یه یاناشمالارینی نظره آلارساق، واقعیتلره اساسلانمامیش یاپیق (ساخته) و جعلی تاریخلر زامان کئچیدینده اؤنم و اهمیت قازانابیلمز گؤرونر. دئمک، یهود تاریخچیلری پهلویلر دؤنمینده ایران ممالیکی محروسه سی نین گئرچک تاریخینی یاپیق و جعل ائتدیکلرینه باخمایاراق زامان گئدیشی و بیلیم دونیاسی ایستر اونلاری و ایسترسه ده اونلارا اویونجاق اولموشلاری روسوای ائده جک گؤرونر. رازق رویین یهود تاریخچیلری نین زرتشت و زرتشتچولوگو آذربابجانا و ری شهرینه نسبت وئردیکلری اوزره دایاناراق اونلاری داها روسوای ائتمگه چالیشمیش، اوخویوروق:

"برخی هم زردشت را از خانواده سلاطین ماد دانسته اند وزادگاه او را در آذربایجان کنار دریاچه ارومیه جسته  اند . بنابر این پنداشت  ابتدا او به تبلیغ عقایدش در آنجا می پردازد ولی چون در آنجا سخنانش را نمی پذیرند و بر او می شورند  به نواحی شرقی یعنی در  بلخ یا خوارزم مهاجرت می نماید . این گونه روایات بر اساس سنت استوار می باشد و در زمینه ، بدون ارایه هیچ دلیلی جز بیان این روایات ، زادگاه او را در غرب ایران وانمود کرده اند.  ولی با وجود این ، اینان محیط گسترش آیین اورا نتوانسته اند از شرق ایران به غرب ایران بکشانند . وموطن پیدایی اندیشه های زردشت را بلخ یا خوارزم  نگویند. دو دیگر آنکه می دانیم زبان بلخ باستان که در گاتاها متجلی است با زبان وداها بسیار شبیه است ....  سه دیگر آنکه هرگاه زردشت تا سن چهل و دو سالگی در آذر بایجان بوده باشد ( چون او دراین دورۀ سنی به تبلیغ می پردازد ) چگونه می شود که با مهاجرت در بلخ ، در میان  مردم آنجا به روانی و فصاحت به تبلیغ آیین خودش بپردازد و مردم و گشتاسپ ، شاه باختر را بتواند با عقاید جدیدش همنوا گرداند"[20].

اوسته گؤروندوگو کیمی رازق رویین فارس ایستعمار گوجلرینه اولدوقچا کسرلی جاوابلار وئرمگه چالیشمیش. فردوسی نین "آذرگشسب" دئییمینه گلدیکده اوسته گؤروندوگو کیمی "آذرگشسب" دئییمی "گشتاسب" شاه و اونون تاپیندیغی و یوخسا ویلایتی ایله ایلگیلی اولمالیدیر. ابولقاسم فردوسی "راغ" و "باغ" سایاغی قوشوقلارا اویقون دوشوندوگو اوچون سس قولاغا خوش گلسین دئیه "آذرگشسب" دئیمی ده پارت دئیه اورتایا چیخمیش. رازق رویین زرتشتین مهاجرتی اوزره یازاز:

"... منطقی تر آنست که گفته شود  این مهاجرت از روستایی یا شهری در نزدیک بلخ ، صورت گرفته باشد که قاعدتا همیشه داعیان اندیشۀ نو در امر تبلیغ آیین جدیدشان دراندیشه یافتن همفکران و یاوران نیرومندی درمیان درباریان واشخاص پرنفوذ دیگر، می باشند تا کار ترویج اندیشه های شان آسانتر گردد . چنانکه در اوستا و شهنامه نیز گشتاسپ وپسرش اسفندیار با پشتیبانی  او به گسترش آیین بهی در بلخ می پردازند و کار تبلیغ زردشت را آسان می سازند . این موضوع در بارۀ مزدک بامدادان و قباد شاه ساسانی نیز صدق می کند"[21].

اوسته کی گؤروشلر من گلدیگیم قناعتی وورقولامیش اولار. دئمک، "آذرگشسب" کلمه سی نین آذربایجان ایله هئچ بیر ایلگی و ایلیشگیسی اولمامالیدیر. بو دئدیکلرمیزه "آذرگشسب" کلمه سینده عربچه "آذر" کلمه سی نین اولماسیدیر. عرب دیلی و کلمه لری نین آذربایجانا یول آچماسی میلادین 9-اونجو یوز ایلیندن سونرا (عربلر آذربایجانی ایشغال ائتدیکلریندن سونرا) اورتایا چیخمیش بیر گؤرونوم اولمالیدیر. بو مسئله افغانستان و اورتا آسیادا ایسه اولدوقجا ارکن (تئز) حیاتا کئچمیش[22]. دئمک، "آذرگشسب" آدلی بیر آتشکده یوخسا مراسم  یئری وار ایمیش سه ده بو آذربایجاندا دئییل، فردوسیدن یوزلر ایل اؤنجه عرب دیل و مدنیتی ایله اوزلشمیش افغانستان و هر هانکی باشقا بیر مملکت سؤز قوسونو اولمالیدیر. ابولقاسم فردوسی سلطان محمود غزنه لی (975 – 1077م) زامانی نین شاعری اولدوغونو قبول ائدرسک، او زامانلار عرب دیلی آذربایجانا یئنی آیاق باسماسینا باخمایاراق بو دیل و مدنیت افغانستان و اورتا آسیادا 350 ایلدن آرتیق حؤکوم سورمکده ایمیش. دئمک، "آذرگشسب/ آذرگشنه اسب" آختاریشیندا اولانلار بو ایتگیلرینی آذربایجاندا دئییل، افغانستان و اورتا آسیادا تاپماغا چالیشمالیدیرلار.

دئمک، دیل بیلیمی اؤز آچیسیندان بیر چوخ عوامفریبلری روسوای ائده جک گوجه یییه ساییلار. رازق رویین بیر آددیم داها ایلری گئده رک زرتشت مرامی نین قیسیتلی و دار بؤلگه ده یاییلدیغینی اثبات ائتمگه چالیشاراق یازار، اوخویوروق:

"در باره اینکه زردشت در خوارزم به تبلیغ آیینش پرداخته باشد نیز سندی ذکر نکرده اند . یکی از آب وهوای کوهستانی وسرد خوارزم یاد آوری نموده که گویا دراوستا بازتاب یافته است و دیگری شباهت میان لهجۀ خوارزم ولهجه گاتاها را بدون ارایه مدرکی خاطر نشان نموده اند . ولی دانشمندانی که به بلخی بودن او تاکید کرده اند ، به استناد خود کتاب اوستا که کهنترین سند اثبات شمرده می شود و سپس به شهنامه ها و اقوال دیگر استناد دارند  که واقعه را در بلخ ذکر کرده اند . چون ایجاد مدنیت نخستین در بلخ و فرمانروایی گشتاسپ درآنجا  و ظهور زردشت و سپس کشته شدنش دراین شهر به دست ارجاسپ تورانی خود بهترین گواه این ادعا می تواند باشد"[23].

اوسته گؤروندوگو کیمی زرتشت بیر اوستوره اولماسینا باخمایاراق ائله بیل بلخده گشتاسب شاها سیغیناراق اؤز دونیا گؤروشلرینی یایماغا چالیشارمیش. نسبت وئردیکلری اورتا آسیالی "ارجاسپ" طرفیندن زرتشت اؤلدوکدن سونرا آرا بوشلوق یارانمیش، بئله لیکله اونون گؤروشلری ناغیل بیچیمینده دیلدن دیله دولاشاراق 13- اونجو یوز ایلده (م)  مؤبدلر طرفیندن یازییا کؤچورولمه شانسینی الده ائتمیش. رازق رویین گئنه ده بیر آدیم ایلری گئده رک فارس ایستعمار گوجلرینی و باستانگرایلارینی داها گئری پوسگورتمگه چالیشاراق یازار، اوخویوروق:

"آقای محمد تقی راشد محصل ، دانشمند ایرانی  می نویسد : « اگر آگاهیهای اوستا و متنهای میانه در کنار هم قرار داده شود می توان نتیجه گرفت که خاستگاه نخستین اریاییان منطقه ای است که شمالی ترین آ ن خوارزم و جنوبی ترین آن سیستان است .و به هر حال   در شرق ایران است ونه غرب ویا شمال غربی  اما ایرانویچ که در اوستا از آن بسیار نام برده شده است  وغالباً آن را سرزمین  اصلی آریایی ها  دانسته اند  به گمان نیولی سرزمین  زردشت و زردشتیان  است  نه خاستگاه  نخستین  آریاها  وبنابر سنت ، این منطقه  مرکز زمین پنداشته شده  و رود دائتی و پل چینود وچکاد دائتی  در آن جاست وگاو گیومرث نیز درآن جا افریده شده اند وبا توجه  به این منطقه  دارای آب وهوای کوهستانی وسرد توصیف شده  است .قابل قبولتر آن است  که ان را  خوارزم بپنداریم، محمد تقی راشد محصل .. « اوستا » ص 19 ». و لی نویسنده محترم در صفحه ص91 مینویسد :«  پس اوستا ، به طورکلی صفحات شرق و شمال شرقی ایران را توصیف می کند . آکاهی های جغرافیایی در مهر یشت ، فروردین یشت و زامیاد یشت  نیز دیده می شود  که برخی از آنها  با مناطق شرقی ایران مانند سیستان و دامنه های هندو کش  وپامیر  قابل تطبیق می باشد . محمد تقی راشد محصل .. « اوستا » ص 91»   واینکه چرا خوارزم و نه بلخ و دامنه های هندوکش ؟ مولف چیزی نمی گوید . قدر مسلم آنست که منطقه کوهستانی با هوای سرد وچکادهای کوهستان را در همین دامنه های هندوکش و پامیر باید سراغ گرفت و نه در خوارزم که اصلاً در آن جا کوهستانی بلند دارای چکاد ها ،چنانکه در اوستا بار ها ازان سخن رفته،  اصلاً وجود ندارد"[24] .

اوسته گؤروندوگو  کیمی رازق رویین بیر آراشدیرماجی کیمی مسئله یه یاناشاراق اساسلاندیغی قایناغی دا نقد آتیشینا توتماغا چالیشار. بو باخیمدان رازق رویین وورقولادیغی محمد تقی راشد ذات عالیدن داها دا طرفسیز ساییلار.  رازق رویین تاجیک بیلگینی یوسف شاه یعقوبوفون بیلگیلرینه اساسلاناراق زرتشتون دوغولوش یئرینی افغانستانین باختر ولایتی دئیه اثباتلاماغا چالیشار[25]، اوخویوروق:

« از پدر و مادر زردشت پنج پسر: زردشت، ردوشتر، رنگوشتر، نوتريگا، نايوتيس و خواهر مديو مانگه بدنيا آورده اند . نامهای به اشتر پيوست بودن زردشت و دو برادرش نيز از باختر بودن آنها را تصديق مينمايد. زيرا اشتر دو کوهانه را زاده باختر ميدانند. اشتر در سنت آرياييها و باختريان حيوان مقدس حساب ميشود. ازينرو نام اشتر را در کنار نام نوزادان خود بر می گزيده اند. همينطور ما پيغمبر آرياييها زردشت را از باختر شرقی بر می شمريم و اين ناحيه ها که از آنها نام برديم شامل آريانويچ بودند"[26].

اوسته کی گؤروش تاریخی آنلاییشا گؤره داها دا منطیقا یاخین گؤرونور. آلمان موألیفی Wolfdietrich von Kloeden بیر چوخ قدیمی کیتابلاردان فایدالاناراق زردوشتون دوغولوش یئری، یاشادیغی عصری و هانکی اساسدا ایکیلیک «دوآلیسم» فلسفه سی نی منیمسه دیگی قناعتینه گلدیگینی اورتایا قویماغا چالیشمیش. اونون گؤروشونه اساساً زرتشت قوزئی تورکمنیستانین باکتئر  (باختر) و بعضی گؤروشلره اساساً افغانیستانین بلخ شهری نین اطرافیندا دوغولموش [27].

اوسته کی موللیفلرین گؤروشلری بیر یانا دورسون، رازق رویین ده اوسته ایشاره ائتدیگی و فارس تاریخچیلری نین ایرانویچ (ائران وئژ) -ی سویوق بیر جغرافی مکان آدلاندیردیقلارینا اساساً ائران وئژ افغانستان، تیبت، تاجیکیستان و قیرقیزیستان تورپاقلاری نین کسیشدیگی پامیر ولایتی اولاجاقدیر. بوتون ایران تاریخچیلری و پان ایرانیست قوه لر آریالیلارین "ایرانویچ (ائران وئژ)"دن ایران سایدیقلاری تورپاقلارا گلدیکلرینی وورقولایارلار. بو دوغرولتودا قاتی فارس مدنیت راسیستی اولان یحیی ذکاء نین دا گؤروشلری ائشیتمه لیدیر، اوخویوروق:

" بیشتر حضار محترم اطلاع دارند که مردم آریایی نژادی که از ایران ویچ به حرکت درآمده و دسته دسته و گروه گروه مهاجرت کرده و به تدریج به ایران زمین در آمدند خود به چند تیره بزرگ به نام ماد پارس پارت و سکایی تقسیم می شدند. هریک از این تیره ها در راه مهاجرت های متوالی و تدریجی خویش پس از جنگهای فراوان و چیره شدن بر بومیان و بیرون آوردن شهرها و ده ها و دژهای آنان از چنگشان بالاخره آنان را زیر دست خود گردانیده و برای همیشه در این سرزمین جایگزین شده اند."[28].

پان ایرانیستلردن یحیی ذکاء نین اؤرنک اولاراق بو گؤروش آچیق و ساچیق اورتایا قویماسی آذربایجاندا "ایرانویچ" آختارانلارین هاداران و پاداران دئدیکلرینی و فارس ایستعمارچی گوجلری نین ائشیک اوزلرینی اورتایا قویموش اولار. پامیر ولایتی ایستر جغرافی قوشوللار (شرطلر)، ایسترسه ده زرتشتون دوغولدوغو سانیلان یئر و مکانا یاخین اولما باخیمیندان تاریخی  "ائران وئژ" آدلانمیش یئر ساییلمالیدیر.

پامیر (ائران وئژ)

یئر یووارلاغی (کوره سی) نین تاوانی (سقفی) ساییلان پامیر 120.000 کیلومتر مربع  سویوق و بوزلو بیر بؤلگه نی ایچرمیش یئر ساییلار. اونون قوزئی بوکوملو داغلاری قیرقیزیستان، گونئیچیخانی چین (تیبت)، گونئیی افغانستانا و قالان بؤلومو تاجیکیستانا عایید اولان تورپاقلار ساییلار. پامیر آسیانین بیر نئچه  داغلارینی او جومله دن تییانشان (قوزئیده)، قاراقوروم (گونئیده)، قونلون شان (یارکندین یوخاریلاری هندوکوش داغلاری نین گونئی گونچیخانی و گونئی گونباتانی) داغلارینی بیرلشدیرن بیر جغرافی بؤلگه ساییلار. پامیر گونچیخاندا تیبت یوکسکلیکلرینه قوشولار و تیبت اؤزو ده یئر یووارلاغی نین تاوانی و سقفی ساییلار. پامیر بؤلگه سی نین دنیزدن اورتالاما یوکسکلیگی 3600 – 4400 متردیر. پامیرین 3700 مترریدن یوخاری یئرلرینده هئچ بیر آغاچ بیتمز. پامیر چایی پیانچ چایی نین آنا قولو ساییلار. قاراگؤل (تاجیکستاندا) پامیرین بؤیوک گؤلو ساییلار. پامیر بؤلگه سینده چوخلو یئر دئپرنمه (زلزله) سی  باش وئرر.

1911- اینجی ایل باش وئرمیش یئر دئپرنمه سی سونوجوندا پامیر بؤلگه سینده ساری گؤل دئیه بیر گؤل اورتایا چیخمیش. پامیرین سویو و هاواسی  سویوق و قورودور.  پامیرده یاشایانلار حئیوانچیلیقلا اوغراشارلار. پامیر یئرلیلری حئیوانچیلیقلا اوغراشاراق گاومیش و قویروقلو قویون ساخلارلار.

اوسته کی گئرچکلیک و واقعیتلر بیر یانا دورسون مفرس اولموش ایرانویچ کلمه سی اوزره فارس مدنیت راسیستلری خبر آژانسلاری یاراتماغا[29] و قوشمالار قوشمانی گؤزدن بوراخماز گؤرونرلر[30].

 قایناقلار: