دوشونجه باخيميندان فارس ايستعمار عاميللري نين ايران مماليکي محروسه‌سينده‌کي اقوام حئکايه لري

 21. عصرده ياشاماميزا باخماياراق بير چوخلاري زامان و مکاني درک ائتميه‌رک دده بابالاري کيمي ميللي بيلينجدن يوخسول قالاراق طايفا حاکيميتچيليگي دوشونجه‌سي ايله ياشاماني اؤزلري اوچون بير قورور قايناغي حساب ائدرلر. بو ذاتلاردان بيري ده آذربايجان تورکلري نين قاجار طايفالاريندان اولموش، ديل و مدنيت آچيسيندان اؤز ميللي منليگي و کيمليگيني فارسليق و فارس ايستئمارچيليغي اساسيندا توجيه ائتمه‌ گه چاليشان بابک امير خسروي ساييلار.[i]

2006. (1385.) ايل فارس ايستعمار يانچيلاري آذربايجان تورکلوگونو ميللي تئرورا معروض قويسونلار دئيه اونلاري بؤجکلره (سوسک) بنزتديکلريندن و يوخ ائتمک مئتودلاريني کاريکاتور بيچيمينده فارس حاکيميتي نين „ايران“ قازئتينده تکليف دئيه يايينلاتديقلاريندان[ii] سونرا و بو کيچيمسمک داورانيشلارينا قارشين آذربايجان تورکلري گونئي آذربايجان شهرلرينده ديره‌نيش گؤستره‌رک فارس ايستئمارچيليق مفکوره‌سيني تيترتمه‌گه سالميش. بابک امير خسروي کئچميش يازيلاردا گؤردوگوموز[iii] و آشاغيدا دا گؤره‌جگيميز دک فارس مدنيت راسيستي اولدوغو اوچون فارس ايستعمارچيليغيني نجات وئريم دئيه بو دوغرولتودا اوزون اوزادي دوشونجه‌يه دالاراق فارس ايستعمارچيليغينا حؤکومت مودئلي چيزماغا و تکليف تؤرتمه‌گه (تولید اتمگه) باشلاميش[iv]. سونرا او يازيني بير داها گونوموزه اويقون ائده‌رک يايينلاتميش[v]. يئري گلميشکن بو يازي نين بعضي مقاملاري اوزره گؤز گزديرمه‌گه چاليشاق، اوخويوروق:

„بهباور من، تنوع قومی در ایران در نفس خود تهدید نیست تا احیانا برای رفع و دفع آن به تدبیرنشست و اقدام کرد. زیرا این امر، یک واقعیت عینی „تاریخی جامعه شناختی“ ایران از بدو پبدایش آنست. از همان آغاز، اقوام آریائی ماد و پارس و پارت به هنگام اسکان واستقرار در نجد ایران، با دیگر اقوام آریائی و غیر آریائی پبش از خود و ساکنان این سرزمین درهم آمیختند . و به ویژه تحت تاثیر تمدنهای پیشرفته تری نظیر عیلامیها، در منطقه خوزستان، و مانناها، در اطراف دریاچه ارومیه، قرار گرفتند. ماننائیها و عیلامیها، از لحاظ فرهنگ و تمدن اثرات مهّم و ماندگاری از خود بر دولت مادها و هخامنشتیان برجای گذاشتند“[vi].

اوسته گؤروندوگو کيمي بابک امير خسروي ظاهيرده دئموکرات گؤرونمه‌سينه باخماياراق بوگونکو ايران مماليکي محروسه‌سي نين ائتنيک توخوشوندان اؤزونو خبرسيز گؤسترمه‌گه و بعضي فارس قديمچيلري (باستانگرايلاري) کيمي يالاندان تاريخ يونتاماغا چاليشار. بابک امير خسروي „اقوام ایرانی و تنوع قومي در ايران“ دئديکده بو مماليکي محروسه‌ده‌کي تورک و عرب ائتنوسونون ميللي وارليقلاريني دانماغا چاليشار. بو داورانيش بير چوخلاري خيال ائتديکلري خوش نيتليليک اساسيندا دئييل، فارس ايستعمارچيلاري نين يونتاديقلاري يالان تئوريلره اساسلانار. فارس ديلي نين تورک شاهلاري واسيطه‌سي ايله ايران مماليکي محروسه‌سينه گتيريلديگيني نظره آلارساق، تاريخ آچيسيندان نه اؤلچوده فارس ائتنيگي بو مماليکي محروسه‌يه دوغما اولموشسا، او اؤلچوده ده فارس ديليني بو توپراقلارا آتلاري اوزنگيسينده گتيرميش تورک ائتنيگي و ايسلام ديني ني گتيرميش عربلر ده دوغما ساييلماليديلار. بونلارا باخماياراق ايمپئراتورلوقلارين سونا ارديکلريني و گونوموزون ديل و مدنييت چاغي اولدوغونو نظره آلارساق، هر هانکي بير خالقين اؤز ديل و مدنيتي اساسيندا اؤزونو ايداره ائتمک حاقي دونيا بيرلشميش دؤولتلري طرفيندن ده تانينميش بير حاق ساييلار. بو اساسدا ايران مماليکي محروسه‌سينده‌کي ميلليتلري „اقوام ايراني“ قلمه آلماق فارس ايستعمارچيليغي نين تمل داشلاريندان بيري ساييلار. بابک امير خسروي تورک و عرب ائتنوسونو اؤنمسيز (اهميتسيز) قلمه آلاراق يازير:

„بعدها نیز، با حمله اعراب به ایران و اسکانشان در سراسر کشور؛ سپس با هجوم قبایل و طوایف گوناگون ترک و ترکمان و تاتار و مغولها؛ این درهم آمیزی عمق و گسترش بیشتری یافت و سیما و ترکیب خونی تباری ایرانیان را دچار تغیرات و دگرگونیهای ژرف تری کرد. بافت مردم شناسی کنونی ما، بازتاب این اختلاط و آمیزشها است و بیگمان پویائی و شادابی آن متاثر از آن میباشد“[vii].

اوسته گؤروندوگو کيمي، ميللي کيمليک آچيسيندان فارس ايستعمارچيليق تئرورينا معروض قالميش بابک امير خسروي تورک و عرب ائتنوسونو ايران مماليکي محروسه‌سينه اؤزگه (حملهء اعراب …. هجوم قبایل تورک…) دئيه، اونلاري فارسليق ايسارتينده توتولموش بير کؤله و برده کيمي قلمه آلاراق ديل و مدنيت فرقيني گؤز آردي ائده‌رک بو قونودان دانيشمادان يالنيز قان باغليليغي (ترکيب خوني تبار ايرانيان) مسئله سيني قابارتماق ايله ميلليتلر مسئله سيني ايجتيماعيتين ديقتيندن يايينديرماغا چاليشار. اوسته بابک امير خسروي نين انگينليک و زنگينليکدن سؤز آچما مسئله سي ايسه، يالنيز و يالنيز اوشاق آلداتماق و اوسماقلانديرماق داورانيشلاري نين بير پارچاسي ساييلار. بابک امير خسروي يازير:

„کشور ایران دوهزار و پانصد سال پیش، بر پایه رواداری و احترام به حقوق اقلیتهای قومی- زبانی و مذهبی اداره میشد. استوانههای برجای مانده از کوروش و نوشتههای کتیبههای بیستون و پاسارگاد به زبانهای مختلف، حتی روایات کتاب مقدس تورات؛ بهترین گواه این راه و روش مدبّرانه کشورداری در ایران بوده است. آرنولد تورن بی، پژوهشگر و تاریخ نگار معتبر قرن بیستم، شیوه حکومت مداری هخامنشیان را «اولین سازمان ملل متحد» در جهان نامیده است!“ [viii].

اوسته بابک امير خسروي نين فارس ايستعمارچيليغي اساسيندا يونتانميش قوراشديرمالاري تاريخچيليک آچيسيندان گئرچکليک و واقعيتلر ايله اؤتوشمه يه‌رک فارس ايستعمارچيليغي نين ان ايلکين (بيرينجي) تمل داشي ساييلار. کوروشا نيسبت وئريلميش پالچيق ملزمه‌سي نين يالان اولدوغونو آرتيق بيليم دونياسي دا ثابيت ائتميش[ix]. آرخئولوژي و تاريخ بيليملري اساس گؤتورولورسه، بو يالانلار اساسیندا دوشونجه و فيکير يئريتمک هئچ ده منطیقه اویقون گؤرونمز. بابک امير خسروي نين تخت جمشيد و بيستون کتيبه‌سي دئيه اؤنه سوردوکلريني ناصر پورپيرار آچيقليغا قاويشديرميش[x]. بابک امير خسروي گئنه يازميش:

„آن چه در رویدادهای اخیر آذربایجان نگران کننده و هشداردهنده است، نیروگرفتن گروههای افراطی در درون و بیرون از کشور است. دستجاتی که با تکیه بر احساسات پاک و مطالباتِ روایِ قاطبۀ مردم آذربایجان، نغمه جداسری سرداده و استقلال آذربایجان را مطرح میسارند. قدرتهای خارجی و همسایگان آزمند ایران نیز با مقاصد سیاسی و انگیرههای اهریمنی، به اشکال گوناگون مشوّق آنانند. نغمههائی همچون: «آذربایجان بیر اولسون، مرکزی باکی اولسون»(آذربایجان یکی شود، مرکز آن نیز باکو باشد) بازتاب آن است. این گونه شعارها روح آذربایجانیان ایراندوست را که تعلّق قلبی خود به ملت ایران را بارها در بزنگاههای تاریخ ایران، با جانفشانیها به اثبات رساندهاند، سخت میآزارد“[xi].

اوسته گؤروندويو کيمي بابک امير خسروي هر هانکي بير فارس ايستعمار يانچيسي بيچيمينده چيخيش ائده‌رک گونئي آذربايجان تورکلري نين ميللي تئرورا قارشين اعتيراض ائتمکلريني خاريجي گوجلره نيسبت وئرمه‌گه چاليشار. اوسته ليک بابک امير خسروي فارس ايستعمارچيليغينا اويونجاق اولموش فارس مدنييت راسيستلريني „ايران سئون آذربايجانليلار (آذربايجانيان ايران دوست)“ دئيه قلمه آلماقلا اؤز ميللي کيمليگي و منليگيني سئون گونئي آذربايجانليلار آراسيندا ايستر ايستمز „ايرانلي اولماغا و ايرانلي ساييلماغا“ نيفرت حيسسي ني ده ياراتميش اولار. بئله بير دوروم و اورتامدا دئميشلر: „اؤلوسونه آغلاماني بيلمه‌گن اؤلوسونو قبيردن قبيره سوخار“. دئمک ميللي تئرورا معروض قالميش، فارس ايستعمار يانچيلاري دا ايرانلي اولماني فارسليق اساسيندا قلمه آلديقلاري اوچون „ايراني فارس کیملیگی و ايرانليلاري فارس اولدوقلاري اوچون سئويريک“ دئيه ايران مماليکي محروسه‌سينده آخين (جریان) ائده‌جک ائتنيک توققوشمالارين قارشيسيني آلماق دئييل، بو قارشي دورمالارين درينلشمه‌سينه يول آچاجاق بير وسيله ساييلار. بابک امير خسروي يازميش:

„با آن که خوشبختانه هواداران این گونه شعارها و خواستها در ایران اندکاند. با این حال نباید خطر بالقوه آن را نادیده گرفت…باید ..... دست به کار توضیحی و اقناعی گسترده زد. و جوانان را با تاریخ طولانی ایران و به ویژه با حوادثی که در یکی دو قرن گذشته است، آشنا کرد „[xii].

بابک امير خسروي نين اوسته يازديغي عيبارتي بير اوسته‌کي عيبارت ايله بير آرادا نظره آلارساق، فارس ايستعمارچيليغي تئوريسي نين تمليني قويموش محمود افشار يزدي ادبياتي اورتايا چيخميش اولار. يئري گلميشکن بو عيبارتين تکميللنميشيني محمود افشار يزدي نين قوزئي آذربايجان جومهوريتي قورولدوغو (1918) دؤنمده يازديغي مقاله‌سيندن اوخوياق:

„ وحشت ما از این پیش آمد آنقدر هم خیالی نیست: ... راست است که بین اهالی „اران“ یعنی نواحی گنجه و بادکوبه که بتصنع و برای سوء قصد نام آذربایجان بر خود نهاده اند. با اهالی آذربایجان این فرق کلی هست که آذربایجانیان ایرانی الاصل و آذربایجان جزو قسمت طبیعی ایران و همیشه عضو لاینفک این مملکت بوده، بعکس قفقاز در حقیقت جزو مستعمرات ما محسوب میشده است. معهذا وقتی بنابر مغلطه کاری شد خطر مسلم و جلوگیری از آن واجب است“[xiii].

اوسته گؤروندوگو کيمي فارس ايستعمارچيلاري و فارس مدنييت راسيستلري بير بيرلريني تکميللتميش بير زينجير حلقه‌ سی ساييلارلار. بونلار بيربيرلريندن آيري و تک تک هئچ نه ائده بيلمه‌ديکلرينه باخماياراق بير آرايا گلديکده يئرلي ديل و مدنيتلري يوخ ائده‌جک بير اورتام ياراتميش جانيلر کيمي داورانارلار. بونلار ال اله وئره‌رک فارس اولمايان خالقلارين ميللي تاريخلريني دانار، اونلاري تحميق ائتمه گه و خالق ايجتيماعيتيني اوسماقلانديرماغا چاليشارلار و يئري گلديکده يئرلي خالقي باسقينا معروض قويماق اوچون ايستعمار گوجلرينه دوشونجه و فيکير باخيميندان کؤمک ائتمه‌گه جان آتارلار. بابک امير خسروي يازميش:

„ نقش دولت در شکلگیری ملت ایران: مهمترین ویژگی ایران در مبحث ملی، تشکیل دولت و قدمت تاریخی و جایگاه آن در تکوین ملت ایران و پایداری آن است. کشورهایی نظیر ایران با تاریخ باستانی و برخوردار از یک دولت مرکزی، در جهان کمنظیرند. بیگمان ایران اولین کشور پایداری در جهان تا به امروز است که دست به تاسیس دولت زده است. در منطقه، پیش از تاسیس دولت در ایران و هم زمان با آن، دولتها و تمدنهای بزرگی نظیر سومریها، بابلیها آشوریها و عیلامیها درخشیدند و اثرات بزرگ و ماندگاری در فرهنگ و تمدن بشری در زمان خود بر جای گذاشتند. ولی همگی از میان رفتند. شاید علت ناپایداری آنها، ناکامیشان در ایجاد یک ساختار دولتی استوار بود؟“[xiv].

اينسان اوسته‌کي آلداديجي و عوامفريب گؤروشلري بابک امير خسرويدن اوخورکن بو ذاتلارين نئجه فارس ايستعمارچيليغينا خوشخيدمتليک ائتمک اوچون ساغي سولدان آييرد ائده بيلمه‌ديکلرينه تانيق اولار. دئمک، کئچميش و اوزاق کئچميش تاريخده‌کي سيلسيله و طايفا دؤولتلريني „ميللي دؤولت“ دئيه „ايران ميلتي“قلمه آلماق اينسان اوغلونون عاغلي نين باشيندا اولوب اولماديغينا دايير بير بئيين دوقتورونا باش وورماسيني گرکديرن (لازيم گؤرن) بير شرط ساييلديغينا باخماياراق دوشونجه باخيميندان فارس ايستعمار عاميللري بئلنچي آلداديجي و عوامفريب گؤروشلري 21. عصيرده دونيا ايجتيماعيتي قارشيسيندا سرگيلمکدن بيله چکينمزلر. گؤروندوگو کيمي مؤلليف دره بگلرين زامان آخاريندا ياراتديقلاري ايمپيراتورلوقلاري نی „ايران ميلتي“ دئيه قلمه آلاراق بو گؤرونومو بير بنزرسيز حاديثه کيمي قابارتماغا چاليشار. مؤلليف دؤولت قورولوشو (ساختار دؤولتي) دئيه مسئله ني اورتايا آتارکن ده تاريخده‌کي اولاي و حاديثه لري ديقتدن يايينديرار. بيلينديگي کيمي ايران مماليکي محروسه‌سينه حاکيم اولموش ساسانليلار حؤکومتي ايسلامين گلمه‌سي ايله يئر اوزوندن سيلينه‌رک 300 ايل ايران مماليکي محروسه‌سينده عرب خلافتي باشلانميش. ايسلاميتدن سونراکي بو مماليکي محروسه‌گه حاکيم کسيلميش طايفا باشلاري ايسه اؤزلريني روحانيت واسيطه‌سي ايله ايسلام امتي نين باشجيسي دئيه توپلوما سيريميشلار. بو اساسدا دا شاه و سلطانلار „ظل الله (اللاهين کؤلگه‌سي) دئيه روحانيت طرفيندن قلمه آلينميشلار. ائله بو اساسدا دا روحانييت ايله شاهليق و سلطانليق ايسلام تاريخينده بير بيرلريني قوللاميش و دستکله‌ميشلر. اوندان يانا دا آذربايجاندا حاکيميت قورموش صفوي درويشليکلري باشلاريندا شاه ايسماييل اولاراق سوننولوک قارشيسيندا شيعه‌ليک مقوله‌سينه سيغيناراق سونرالار لوبناندان ايلاهياتچي گتيرمه‌گه باشلاميشلار. عثمانلي و صفوي قارشي دورمالاري ميلليت اساسيندا دئييل، يالنيز و يالنيز سوننولوک و شيعه‌ليک داواسي دئيه تاريخده ضبط اولموش. بو حاکيميتلر دؤنه دؤنه روحاني کسيمیندن بير بيرلري عليهينه فتوا وئرديره‌رک خالق کيتله‌سيني ساواش اوچون صفربر ائتميشلر. بابک امير خسروي فارسليغين يالان تاريخيني اساس گؤتوره‌رک يازميش:

„... اما به شهادت تاریخ، همواره از ژرفای تاریکیها؛ در حالی که عزا و ماتم ایران را فراگرفته بوده است؛ فرزندان برخاسته از ایل و قبیلههای گوناگونِ وابسته به اقوام ایرانی و یا اقوام مهاجم ایرانیشده، که در لحظه، تجلی وجدان ملت ایران بودهاند؛ به طورمعجزه آسائی بپا خواسته، بار دیگر تمامیّت ارضی بر باد رفتۀ ایران را دوباره برقرار شده است... با آن که کشور ایران طی سدهها جولانگاه و موطن سامیها، ترکها، مغول و تاتارها و ترکمنها بوده است. ولی این مهاجمان، پس از فرونشستن کشت و کشتارها و پایان ویرانگریها و غارتها، باگذشت زمان و زندگی در این سرزمین، تاثیرگذاری و تاثیرپذیری متقابل در فرهنگ و سنتها و آداب و رسوم یکدیگر، عاقبت رنگ و بوی ایرانی گرفته و ایرانی شدهاند“[xv].

اوسته گؤروندويو کيمي بابک امير خسروي فارس ايستعمار تشکيلاتلاري طرفيندن دؤنه دؤنه وورقولانميش فارس ايستعمارچيليغي نين „توپراق بوتونلوگو“ مسئله سيني ده تاريخدن آلميش بير ميللت مقوله‌سي دئيه سرگيله‌مه‌گه چاليشار. يئري گلميشکن بو مسئله نی آچيقليغا قاويشديرماق لازيم. کئچميشلرده بؤلگه‌ميزده اوچ ايميراتورلوق (عثمانلي ايمپيراتورلوغو/ عثمانلي مماليکي محروسه‌سي، روسيه چارليغي/ روسيه ايمپيراتورلوغو و قاجار ايمپيراتورلوغو/ قاجار مماليکي محروسه‌سي) يان يانا حؤکوم سوردوکلرينه باخماياراق بو حاکيميتلرين قورولوشونو نظره آلمازساق، صفويلر، افشار و قاجار ايمپيراتورلوقلاري گوجلو قونشولارينا قارشين ديفاعي بير دورومدا يئر آلماغا چاليشارکن عثمانلي و روسيه ايمپيراتورلوقلاري داغيلديقلاري گونه دک اؤز حاکيميت داييره‌لريني گئنيشلتمک اوچون سالديرماني (حمله‌ني) بيرينجي سئچه نک (انتخاب) دئيه قلمه آلميشلار. دئمک، قاجار ايمپيراتورلوغو قوزئي قونشوسو روسيه چارليغيندان ضعيف اولدوغو اوچون قافقازداکي توپراقلاري تورکمنچاي و گولوستان آنلاشمالارينا اساسن روسيه ايمپيراتورلوغونا باغيشلامالي اولموش. نادر شاه گوجلو اولدوغو دؤنمده هيندوستانا هوجوم ائدرکن عثمانلي ايله باريشماغا و دين دوشمنليگينه سون قويماغا دا چاليشميش. سونرا زامان آخاريندا روسيه ايمپيراتورلوغو يئريني روسيه کومونيستليگينه و سونرا نسبي ده اولسا داغيلماغا محکوم اولموش. عثمانلي ايمپيراتورلوغو دا آوروپادا ميللي حرکتلرين باشلانماسي ايله توپراق الدن وئره رک اينگليس و فرانسه بيرلشيک گوجلري نين جايناغيندا داغيلماغا محکوم اولموش. قاجار مماليکي محروسه‌سي ايسه باشقا ايمپيراتورلوقلارا قارشين ضعیف اولدوغو و کئچميشده ديفاعي بير دورومدا حرکت ائتديگي اوچون خاريجي گوجلر طرفيندن داغيلماسي دئييل، فارس ميلتچيليگينه تحويل وئريلمه‌سي مصلحت گؤرولموش. بو اساسدا آذربايجاندان قاجار ديکتاتورلوغو علئيهينه باشلاميش مشروطه حرکتي تهراندا سونوچ و نتيجه‌يه چاتمادان خاريجي گوجلر واسيطه‌سي ايله فارس ميلليتچيليگينه تحويل وئريلميش. گؤروندونو کيمي ايران مماليکي محروسه‌سينده‌کي حاکيميت مسئله سي فارس ايستعمارچيلاري و فارس مدنيت راسيستلري طرفيندن ايددعا ائديلميش „توپراق بوتونلوگو“ مسئله سي دئييل، گوج مسئله سي اساسيندا اولموش. ايرانيت مسئله سي ايسه 19. عصرين سونلاريندا و 20. عصرين باشلاقيجيندا اورتايا آتيلميش بير نژادپرستليک مقوله‌سي ساييلار. ايرانيت دئييمي ايلک اولاراق ايران ديللري باشليغي آلتيندا اورتا آتيلماسينا باخماياراق بو دئييم سياست آچيسيندان فارس نژادپرستليگي و فارس ايستئمارچيليغي انحصارينا آلينميش بير دئييم ساييلار[xvi]. بابک امير خسروي ميلت آنلاييشي اوزره يازميش:

„... ملت ایران در برگیرنده اقوام و اقلیتهای زبانی- فرهنگی متعدّدی است که مولّفههای تشکیل دهنده و اجزایِ جدایی ناپذیر آنند. ایرانیها هرجای کشور باشند، از یک «هویت قومی- تباری» برخوردارند که ریشه در منشا تاریخی مردم شناختی (اتنولوژیک) آنها دارد. هویت قومی به ویژه در زبان یا گویش و فرهنگ آنها بهطور بارزتری تجلّی دارد. از سوی دیگر، اقوام ایرانی از ورای سدهها همزیستی و سرنوشت مشترک، با رشتههای فراوان تاریخی، فرهنگی و عاطفی، به هم پیوند خورده، ملت ایران را به وجود آوردهاند. این پدیده، بیانگر«تعلق ملی» آنها به ملت واحد ایران است. به عبارت دیگر، ملیت همه اقوام ایرانی، یعنی تعلّقشان به یک ملت، ایرانی است... „[xvii].

اوسته‌کي ايفاده‌لري بابک امير خسروي سرگيلرکن اؤزوندن اوتانار اوتانماز مسئله سي بير يانا قالسين، شييادليق ائتمکدن ده گئري قالماز. بيلينديگي کيمي „ميللي مدنيت“ سؤز قونوسو اولدوقدا هر هانکي اؤلکه‌ده‌کي نيظام و انتظام ميللي مدنيته سايقي گؤسترر. تورک و عرب ديل و مدنيتلريني فارسليق نظام و انتظامينا اؤزگه و بيگانه قلمه آلانلار نئجه بو مماليکي محروسه‌ده‌کي توپلوملاري „ايران ميلتي“ آدي باشليغي آلتيندا قلمه آلارلار؟!. گؤروندويو کيمي بونلار فارس ايستعمارچيليغي اساسيندا شييادليق بيچيمينده داوراناراق فارس اولمايان خالقلاري تحميق ائتمه‌گه و آلداتماغا چاليشارلار. بو داورانيشلارين آديني دا „فارس مدنيتي نين اوستونلوگو (برتري فرهنگ ايراني و غالب شدن آن بر اقوام مهاجم و وحشي!!)“ دئيه قلمه آلارلار. فارس ایستعمارچیلاری و مدنیت راسیستلری قلمه آلدیقلاری او مهاجملرین و ... قالیقلاریندان بيري ده بابک امير خسروي عاييد اولدوغو قاجار طايفالاري ساييلارميش!!!. رذالته باخينيز و قضاوت ائدينيز. اينسان رذيل اولدوقدان سونرا نه‌لر داها ائتمز و نه‌لر داها اؤز کئچميشينه و اسلافينا دئمز ايميش!! بابک امير خسرويدن گئنه ده اوخويوروق:

„... احساس من این است که طیفی از روشنفکران و سیاسیهای قومگرا، .... ایران را کشور چند ملتی یا «کثیرالمله» مینامند. و یا به جای قوم کلمه ملیت را به کار میبرند و از ملیتهای ساکن سرزمین ایران سخن میگویند! گوئی «ملیت» مرحلهای بینابین قوم و ملت است! حال آن که ملیت، معنایی جز تعلق هر شهروند به یک ملت معین ندارد. لذا به کارگیری آن جز «کثیرالمله» انگاشتن ایران نیست. در واقع این دوستان قوم را که یک مقوله مردم شناسی است با ملت که یک پدیده جامعه شناختی- تاریخی است یکی میگیرند. و قانونمندیهای ویژه ملت را به اقوام تشکیل دهنده آن تعمیم میدهند. به عبارت دیگر، پدیده ملت را به قوم و تبار تقلیل میدهند. حال آن که هر قوم فی نفسه ملت نیست و کمتر ملتی است بر قوم واحد استوار بوده باشد“[xviii].

اوسته گؤروندوگو کيمي، بابک امير خسروي فرانس/ فرانک ايمپيراتورلوغونون (فرانکرایش) فيرانسيزلار الينه کئچديگيني و اوراداکي يئرلي ديل و مدنييت صاحابلاري نين فرانسيز حاکيميتي باسقيسينا معروض قالديقلاريني بير ميللي حاق دئيه قلمه آلاراق ايران مماليکي محروسه‌سينده‌کي فارس اولمايان ائتنوسلارين دا فارس ايستعمارچيليغينا معروض قالمالاريني بير ميللي حاق دئيه قلمه آلميش مقامدا يئر آلار[xix]. اينساندا اينسانليغا لاييق آنلاق و شعور اولمازسا، بير چوخ شئيلري آييرد ائتمکده و تشخيص وئرمکده بيله چتينليک چکرميش. ائله بو اساسدا کئچميش 100 ايلده بير چوخ آذربايجاندان اولانلار (احمد کسروي، تقي اراني، سيد حسن تقي زاده، يحيا ذوکاء، حسين کاظمزاده/ ايرانشهر، و…) آذربايجان دوشمنلرينه بالتا ساپي اولماغا چاليشميش و هله ده چاليشارلار. بئلنچي تيپلرين عاغيللاري بئيينلرينده دئييل، گؤزلرينده اولدوغو اوچون نيين نه اولدوغونو آييرد ائتمزکن، من ده سيز ائتديگينيزه قاتيليرام دئيه داورانماغا چاليشارلار. بئله بير دورومدا دئييلر:

اونون بونون قولتوغونا ---- گئديب قيسيليب سيغينار

وارليغين کئچميشين دانار --- بو دا بير آغريمدي منيم.

هر نه يي اولموش ايسته‌يير --- ساققيز دک کيمليگين چئينير

ايستعمار ديلينده دئيير --- يئر ده منيم، گؤي ده منيم.

دوشونمز اؤز وارليغينا --- چکمه دک گئييلر قانا

ديلداشلارين اؤزگه سانار --- بو دا بير آغريمدي منيم.

بابک امير خسروي گئنه يازميش:

„پیامد «کثیرالملله» تلّقی کردن ایران لازمهاش انطباق اصل«حق ملتها در تعیین سرنوشت خویش» در مورد تک تک این «ملت»ها، پذیرش حق جدائی آنها برای برپایی دولتهای مستقل، به تعداد مدعیان آن است! یعنی گام گذاشتن در زمین لغزانی که دیر یا زود، زمینه را برای پاره پاره شدن ایران فراهم خواهد ساخت“[xx].

اوسته گؤروندويو کيمي فارس ايستئمارچيليغي و تماميتچيليگي بابک امير خسرويلري „ايرانيت“ آدي آلتيندا يامان مسخ ائتميش مقامدا يئر آلار. دئمک، فارس ايستعمارچيليغي ايستعمارچي داورانيشلاريندان واز کئچمز، اوراداکي فارس اولمايان ائتنيکلره بير آرادا اينسانجا ياشايابيلمک حاقي تانيمازکن بو ميلليتلر ايران و ايرانيت تاباقلارینی فارس ايستعمارچي قووه‌لري نين باشينا چيرپديقدا و فارس ايستعماريندان قورتارديقدا نه يي الدن وئره‌جکلر مسئله سي و کيمين بو مسئله‌دن ناراضي اولماسي داها آرتيق اورتادادير. ائله اوندان يانا دا بابک امير خسروي کيمي تيپلره بيليم اوجاقلاري طرفيندن (فارس) مدنيت راسيستي آدي وئريلميش بير علمي دئييم ساييلار. بابک امير خسروي گئنه يازميش:

„شاید نیازی نباشد، ولی باز تاکید میکنم که در ایران مناسبات «ملت سلطه گر» که ظاهرا «ملت فارس» ناموجود مد نظر است و «ملتهای زیرسلطه» که از قرار اقوام ساکن ایرانند، وجود نداشته و ندارد“[xxi].

اوندا دئميش: عاغلينا کول الگيم!! چاغيريجيسي گولوم اولانين، باشينا کولوم اولار. بابک امير خسرويلر دک اوزدن ايراق آيديني اولان بير خالقين فارس اسارتينه و رذالتينه توش گلمه‌سي قاچينماز ساييلار. دئمک، „فارس ميلتي“ و „فارسليق حاکيميت سيستيمي“ يوخدورسا، ندن „فارس پهلوي“ و „فارس ايسلام جومهورييتي“ حاکيميتلرينده „زبان رسمي ميلتي ايران فارسيست“ دئيه فارس اولمايان ائتنيکلرين ديل و مدنيتلرينه ديوان توتولار. بو دوروم فارس ايستعمار نظام و انتظامي نين بو خالقلارا تحميل ائتديگي ايستعمارچيليق سياستي و ميللي کيمليکلري تئرور ائتمک و کولتور سويقيريمينا تابع توتماق مقوله‌سي نين ايضاحي ساييلار. بابک امير خسروي گئنه يازميش:

„... برای تعمّق بیشتر کسانی که با حسن نیّتی این حرفها را تکرار میکنند، مطالعه دوباره تاریخ، حتی نه چندان دور میهن مان دعوت میکنم: چه حکمتی در این نهفته است که در ۵۰۰ سال گذشته، همه سلسلههای پادشاهی که هر کدام به قوم خاصّی تعلق داشتهاند، هرگز به فکر تشکیل دولت قومی- زبانی خاص خویش نیفتادند و همواره اولین هدفشان تامین وحدت سرتاسری ایران و ایجاد دولت واحد ایران بوده است؟ چه رمزی در این نهفته است که صفویه از اردبیل بپا میخیزد و شاه اسماعیل تا پایش به تبریز میرسد خود را پادشاه ایران میخواند نه آذربایجان؟ و اولین اقداماش جنگ با اُزبکها و ترکهای عثمانی میشود؟“[xxii].

گؤروندوگو کيمي بابک امير خسروي کئچميشلرين يانليش داورانيشلاريني سيرالاماقلا خالق ايجتيماعيتي نين گؤزونه توپراق سپمگه و فارس ايستعمارچيليق حاکيميتيني ديقتلردن يايينديرماغا چاليشار. دئمک، کئچميش باشچيلارين ديل و مدنيت بيلينجيندن يوخسول اولماقلاري ويا اؤز ميللي کيمليک و منليکلري نين قايدينا قالماق ايستمه‌ديکلري باشقالاريني ميللي منليک و کيمليک آچيسيندان آنلاقسيز و شعورسوز ساخلايابيلمز. آنادولو سالجوقلولاري دا فارس ديليني اورتا آسیادان آتلاري نين اوزنگيسينده آنادولويا توپراقلارينا آپاراراق اورادا ديوان ديلي ائتميشديلر. سلجوقلولار حاکيميتي بيليکلره بؤلوندوکدن سونرا قارامان بيليگي نين باشچيسي محمد قارامان 1275. ايل اؤز بگليگينده تورک ديلينين رسمي اولماسيني اجتماعيته بيلديره‌رک سونرالار آنادولو توپراقلاريندا قورولموش عثمانلي ايمپيراتورلوغونون ديلي نين تورکچه اولماسينا يول آچميش. دئمک ديل و مدنيت مسئله سي کيمليک بيلينجينه اؤنم و اهميت وئرمک مسئله سيدير. اوزاغا گئتمک ياخشي اولماز. بابک امير خسروي نين سلفي ساييلان کئچمیش قاجار طايفا باشلاري و شاهلاري دا اؤز ميلليک کيمليکلري نين بيلينجينده اولسايميشلار، بوگون ايران مماليکي محروسه‌سي نين رسمي ديلي تورکچه اولارميش. گؤروندوگو کيمي کئچميشلردن يولا چيخاراق خالقين بوينونا اؤلوم خلعتی بيچمگه چاليشانلار هله ده کئچميش طايفا باشلاري بؤيوکلري نين خطالاريندان عيبرت درسي آلميش دئييللر. اوسته ليک فارس ايستعمارچيليغينا دا خوشخيدمتليک ائدرلر.

„... چگونه است که صفویهی آذری تبار، بدون دودلی، پایتخت خود را از اردبیل به تبریز و از آنجا به قزوین و سرانجام به اصفهان منتقل میکند. و شاه عباس از اصفهان است که نصف جهان میسازد نه از اردبیل یا تبریز؟ و تمام همّ و غم او سرافرازی ملت ایران است نه یک ایالت و قوم خودی؟ رفتار و هنجار قبایل افشار و قاجار نیز کم وبیش، بر همین روال است“[xxiii].

صفويلر فارس ايستعمارچيلاري ايدعا ائتديکلري کيمي فارس کؤکنلي (آذري تبار) دئييل، تورک ائتنيکينه منسوب اولموشلار. او زامانلار شئيخ صفي الدين اردبيلي ايله قوهوم اولموش شئيخ زاهيد گيلانينين نوه‌لري ده صفويلر ايله قوهوملوقلاريندان يولا چيخاراق تورکو اؤيرنميش و تورکچه اثر ياراتميشلار[xxiv]. آذربايجان تورکونون قارا باختليغيندان عثمانلي و صفويلر آراسيندا شيعه‌ليک و سوننولوک اساسيندا سورتوشمه‌لر آذربايجان تورکلريني عثمانلي علئيهينه گوج اولوشدورماق اوچون او زامانا دک ديوان ديلي اولان فارسجايا مئييل گؤسترمه‌گه دورتموش بير تاريخي مقام ساييلار. شاه تاهماز (تهماسب) شيعه و سوننو سورتوشمه‌سيني نظره آلاراق شيعه‌ليگين اؤنملي اثري ساييلان غللات شيعه رساله‌سيني عربجدن فارسچا ترجومه ائتديرمکله فارس ديلينه بؤيوک خيدمتي اولموش. ائله اوندان يانا دا بير چوخلاري بوگون ايران دؤولتچيليگيني صفويلره نيسبت وئرمه‌يه چاليشارلار. شاه تاهمازين فارسليق اوچون بو اؤدول و آنامي نين ترسينه اولاراق بوگون فارس ايستعمار قووه‌لري و فارس مدنيت راسيستلري آذربايجان تورکلريني ديل و مدنيت باخيميندان ميللي تئرورا معروض قويارلار. بابک امير خسروي يازميش:

„تمرکز زدایی در ساختار دولت: .... با این قید که ساختار غیرمتمرکز دولت، همه ایالات را دربر بگیرد و اساسا بر پایه تقسیم بندیهای جا افتاده اداری کشور باشد نه ترکیب قومی آن. زیرا اساسا، تقسیم بندی ساختار اداری کشور ایران برمبنای قومی، با توجه به درهم آمیختگی اقوام در یکدیگر؛ پخش و پراکندگی آنها در سراسر کشور ناشی از مهاجرتها و جا به جائیهای درون کشوری، که به دلایل گوناگون طی قرنها صورت گرفته و جا افتاده است؛ و به ویژه به علت تعریفناپذیر بودن «فارس زبانهای» کشور به مثابه قوم واحد، که از خراسان تا فارس و کرمان و ایالات مرکزی را در برگرفته است، امری ناممکن میباشد“[xxv].

اوسته گؤروندوگو کيمي فارس مدنيت راسيستي آدلانديرديغيميز بابک امير خسرويلر فارس ايستعمارينا معروض قالميش توپلوملارين دئييل، فارس ديلليلرين قايغيسيني چکمه‌گه و بو آرادا اؤز خوشخيدمتليکلريني فارس ايستعمارينا ثابت ائتمه‌گه چاليشارلار. بو اساسدا آغا (فارس ايستئمار حاکيميتلري) دا اؤز خطاسيني قبول ائدر و ايران مماليکي محروسه‌سينده‌کي ميللي قارشي دورما يارانمادان ضرردن يايينماغا چاليشارسا، آغاجانلار (فارس مدنيت راسيستلري) بو مسله‌يه راضي اولمازلار. خالق آراسيندا بو دوغرولتودا بير مثل وار، دئييلر: باغ صاحابي باغيندان کئچسه ده، باغبان یئمیشدن و ميوه‌دن کئچمز. باغ صاحابي ايله باغبان ال اله وئررلرسه، داها آللاه باغي اولمايان و قونشودان پای اومان قونشولارين (فارس ايستئمارينا معروض قالميشلارين) کؤمگي اولسون، دئمه‌لي یيک. بودور فارس مدنيت راسيستليگينه توتولموشلارين مانقورتلوق و مسخ اولماق حئکايتلري.

قایناقلار و اتک یازیلار: